Volkskrant

In dit kleine meesterwerk doorgrondt Jan van Mersbergen het diepste wezen van de Vastelaovend, het Limburgse carnaval. (…) Terugkerend element in Van Mersbergens romans is het navrante contrast tussen binnen- en buitenwereld van de personages. Zelden zijn die in staat te verwoorden wat ze voelen. Dat maakt hen tot markante eenzaten. In Naar de overkant van de nacht laat van Mersbergen zien dat hij die kunst tot in de perfectie beheerst. (…) Gegoten in de vorm van een kleine hartroerende geschiedenis over gewone mensen, is Van Mersbergens zesde een groot verhaal over loutering en bezinning, inclusief religieuze component. (Daniëlle Serdijn)

NRC

Soms kom je broodnuchter aan op een feestje waar iedereen al dronken is: ergens is wel duidelijk dat je bij de groep hoort, maar het gat is groot: hard doordrinken is nodig om aan te kunnen haken. Een vergelijkbaar gevoel bekruipt je aan het begin van Naar de overkant van de nacht, de zesde roman van Jan van Mersbergen (1971), die zich de afgelopen tien jaar heeft ontwikkeld tot een van de interessantste schrijvers van Nederland. (…) Van Mersbergens experiment is gedurfd: hij trekt zijn lezers mee naar de bodem van het vat, 160 bladzijden lang. En dat op een evenement waar veel lezers (in elk geval deze lezer) niet dood gevonden zouden willen worden: carnaval. Na een pagina of twintig begint het te werken. Ineens voel je je op je gemak in het hoofd van deze Ralf en wil je ook niet meer weg, zoals je soms ook niet van een feestje wilt vertrekken. En dan vrees je alleen nog maar het moment waarop deze Vastelaovendroman ten einde zal zijn.

Van Mersbergen weerstaat de verleiding om zijn verteller liederlijk te laten worden. Hij beschrijft diens gedachten feitelijk en zintuiglijk. Hij volgt de aangeschoten associaties op de voet, waardoor de roes onherroepelijk op je overslaat. Net als in zijn eerdere vijf romans schrijft Van Mersbergen zinnen waarin geen enkel woord bijzonder is, maar waarin elke lettergreep raak is. (…)

Ook in zijn eerdere romans, waaronder de magistrale road novel Morgen zijn we in Pamplona liet Van Mersbergen geleidelijk aan meer los over zijn hoofdpersonen, zwijgzame mannen. En ook de tegenstelling tussen beheersing en uitspatting is een constante, wat hem ook wel het predicaat heeft opgeleverd een echte mannenschrijver te zijn. Maar Van Mersbergen is vooral het soort schrijver dat in staat is om met minimale middelen iets groots en onsentimenteels op te roepen, om je mee te trekken zijn wereld in, de hoofden van zijn personages in. (…)

Je bent geneigd om de verwijzing naar de vrouw thuis te zien als de hoofdzaak van deze passage, maar zo moet je de boeken van Jan van Mersbergen niet lezen. Wat hij met Naar de overkant van de nacht wil laten zien is niet hoe het nuchtere leven van Ralf eruit ziet, maar welke vorm zijn roes, zijn bevrijding heeft. Het knappe is dat hij erin slaagt om je op het puntje van je stoel te laten zitten, om ook de ogen van zijn lezers als het ware heen en weer te laten schieten, op zoek naar het plastic bekertje. De empirie gaat bij Van Mersbergen boven de symboliek. Dat merk je ook als je probeert af te leiden wat hij uiteindelijk over carnaval zegt. Dan beland je onherroepelijk in een spoelbak vol clichés over verbondenheid, warmte, het vervagen van grenzen en vrijheid. Op zichzelf uniek. Naar de overkant van de rivier is geen roman die vertelt wat carnaval betekent, maar die toont wat het is. Ergens zegt de hoofdpersoon hoe hij leerde dat carnaval meer is dan drank en neuken in een portiek, maar hoe meer je deze wonderbaarlijke roman tot je door laat dringen hoe sterker zelfs een grote Vastelaovendscepticus ervan overtuigd raakt dat de ervaring het hele verhaal is, dat carnaval juist gaat om drank en neuken in een portiek en dat dat desalniettemin van het allergrootste belang is. (Arjen Fortuin)

Parool

In zijn zesde roman, Naar de overkant van de nacht, probeert Jan van Mersbergen niets minder dan de essentie van Vastelaovend te vangen. Het leverde een wonderschoon boek op.

Van Mersbergen maakt vanaf de eerste zin duidelijk waar het hem om te doen is: ‘Tijdens Vastelaovend ben je niet verkleed als iemand anders, tijdens Vastelaovend ben je eindelijk jezelf.’ En dat is precies waar verteller Ralf zo benieuwd naar is. Tijdens één lange, delirische nacht, opgedeeld in – hoe kan het ook anders – elf hoofdstukken volgen we hem op zijn zoektocht. We beginnen bij een muziekkapel, het feest is al in volle gang. De kalender om Ralfs nek die de biertjes bijhoudt staat op veertig, het vriest vijftien graden. Hij is zijn stem kwijt, de alcohol heeft al gezorgd voor een aangename, constante roes. De wereld om hem heen is net niet helder meer, maar af en toe springt er een detail als een flits uit de brij naar voren: een eenzame trompet, een arm die om zijn nek valt, een flard van een liedje: ‘Zónder dich wil ik neet zien, aoh Josefien.’

Van Mersbergen kiest die details zorgvuldig en weet zo de lezer onmiddellijk in de belevingswereld van Ralf te betrekken: vanaf het eerste moment wordt je de roman in gesleurd, je bént er. Een van de wonderlijke figuren die Ralf tijdens de nacht ontmoet, is de Pater. Ook hij heeft een kalender om zijn nek heeft hangen, al telt hij niet de biertjes die hij heeft gedronken maar ‘dat hij bijhoudt hoe vaak hij tot tranen toe geroerd is’.

Hij vertelt Ralf dat de Vastelaovend gaat over afscheid nemen, de balans opmaken door het moment, het nu zo lang mogelijk vast te houden. In dat durende moment vol drank (‘iedere tien minuten bier, ieder uur twee dozen Flügel’) en surreële uitdossingen (reuzenkiwi’s, lieveheersbeestjes, kerstbomen) weeft Van Mersbergen heel mooi Ralfs achtergrond, de omstandigheden die hem naar dit punt hebben gebracht. Ook weer in korte flitsen die associatief worden opgeroepen door de gebeurtenissen in de nacht leren we over zijn jeugd op het water, zijn korte periode op het gymnasium, het leven met zijn oom Lau, van wie hij leerde drinken. Nergens was hij thuis, hij hoorde nergens bij.

Totdat hij een jeugdvriendin ontmoette met inmiddels vier kinderen, van wie twee ernstig gehandicapt. De vader was al jaren met de noorderzon vertrokken, zij was de uitputting nabij. Vanuit een vreemd schuldgevoel besloot Ralf bij haar te blijven, er voor hen alle vijf te zijn. Jarenlang gaf hij alles wat hij had, maar nu, tijdens deze nacht, stelt hij zich de vraag wat hij er voor terug kreeg, wie hij zelf eigenlijk nog is. De momenten dat hij denkt aan zijn leven thuis zijn hartverscheurend, zoals vrijwel elke zin, elke scène in dit boek een intensiteit, een openheid heeft die maar moeilijk vol te houden lijkt, zowel voor de lezer als voor de schrijver zelf.

Van Mersbergen schrijft met het hart wijd open, maar weet te allen tijden het goedkope sentiment te vermijden. Hij houdt de regie strak in handen: elk motief, elke sfeer en elk beeld haakt aan een volgend, waardoor er een hecht geknoopte eenheid ontstaat waarin elk woord telt en er geen ruimte is voor valse noten; dit boek noopt dan ook tot langzaam lezen, van de euforische taferelen in de bloedhete kroegen en op de ijskoude straten tot aan Ralfs uiteindelijke loutering.

Lange tijd niet zo’n leeservaring gehad; scheurt u voor mij maar een blaadje af, Pater. (Jasper Henderson)

De Morgen

Wat Jan van Mersbergen doet is riskant. Het Limburgse carnaval gebruiken als decor en het verhaal laten spelen tijdens één nacht met een ladderzatte verteller? Dit loopt mis, denk je. Tot je begint te lezen. Ralf heeft een relatie met Sara, een moeder van vier kinderen incluis een gehandicapte tweeling. Al vijf jaar houdt hij het gezin overeind. Tijd om stil te staan heeft hij nu pas. Van Mersbergen trekt je Ralfs hoofd in, maakt je deelgenoot van z’n twijfels, ontroering, van de biersmaak in z’n mond, zonder de kater nadien, wel integendeel. Een meesterstukje. (AV)

Het Financieele Dagblad

Carnaval is topsport (…) Van Mersbergen maakt dat aanschouwelijk door de roes waarin Lars (de hoofdpersoon heet Ralf, JM) zich stort stelselmatig in te kleuren met associaties. Daarmee is dit voorjaarsfeest eerder een helle- dan een hemelvaart. Die suggestie wordt bekrachtigd door verwijzingen naar een oud begrafenisritueel waarbij de afgestorvenen tegen betaling de dodenrivier worden overgezet. Wanneer Lars, die zich als veerman heeft opgeworpen, zelf aan de overkant is beland mogen wij uitmaken of hij ooit nog naar het gewone bestaan terug zal keren. Dat die vraag wordt opengelaten is niet de minste kwaliteit van deze intrigerende roman. (Jaap Goedegebuure)

Elsevier

Deze even aanstekelijke als droevige roman speelt zich af tijdens Vastelaovend. Een wilde drank- en feestnacht wordt door Jan van Mersbergen ‘als draadjesvlees’ uit elkaar getrokken. (…) Ontroerend verhaal over een gewone man, verteld zonder veel woorden te verspillen. (Irene Start)

HP de Tijd

Samen met de hoofdpersoon beleef je op Vastelaovend een heel leven in één stomdronken nacht. Met deze korte, rijke, associatieve roman – zijn derde (zesde, JM) – verdient Jan van Mersbergen het om door te breken. (…) Zijn werk wordt doorgaans goed ontvangen, en een paar romans zijn inmiddels vertaald, in het Duits, Frans en Engels, maar echt bekend bij het grote publiek is hij nog niet. Daar zou Naar de overkant van de nacht wel eens verandering in kunnen brengen.

Voor de lezer van beneden de rivieren is het waarschijnlijk een feest van herkenning. Een opluchting bijna: een schrijver die het wezen van Vastelaovend probeert te vatten, serieus neemt, zonder iets af te doen aan de uitbundigheid ervan. Integendeel. Voor de lezers van boven de rivieren is het een manier om carnaval van binnenuit mee te maken zonder jezelf meteen in een pekske te hoeven hijsen. Maar Naar de overkant van de nacht is meer dan een antropologische studie. (…) Je zou de roman kunnen samenvatten als één lange associatiestroom – al klinkt dat chaotischer en ongestructreerder dan de roman is. Vrijwel iedere zin, elke op het eerste gezicht willekeurige observatie, houdt verband met een belangrijke herinnering, of beter gezegd, elke observatie roept een belangrijke herinnering op.

De cruciale scènes en beelden uit Ralfs leven zitten dicht tegen de oppervlakte aan, er is weinig voor nodig om ze te triggeren. Het is een wisselwerking: aan de ene kant brengen Ralfs observaties hem telkens terug in het verleden, aan de andere kant worden Ralfs observaties door zijn verleden gestuurd. Wat hij heeft meegemaakt bepaalt waar hij naar kijkt, wat hem opvalt. Van Mersbergen schakelt snel heen en weer. (…) Het knappe is dat hij de chaotische gedachtestroom in volstrekt heldere, toegankelijke zinnen weet te vatten. (…) Ralfs worsteling is niet hoogdravend. Het is geen intellectueel dilemma, het is puur emotioneel. En het komt daardoor alleen maar sterker aan. Een korte rijke roman, samen met de hoofdpersoon beleef je een heel leven in één nacht. Maar mijn God, je moet niet denken aan die kater. (Dries Muus)

De Groene Amsterdammer

Je leest ze eigenlijk zelden nog, de stream of consciousness-romans, waarin de auteur je niets meer of minder wil geven dan de gedachtewereld van zijn hoofdpersonages, zijn herinneringen, zijn emoties, zijn observaties, zijn irritaties, vrijwel in real time opgetekend, zodat je als lezer vastzit in het hoofd van iemand anders. Je kunt Naar de overkant van de nacht, de nieuwe, 176 pagina’s tellende roman van Jan van Mersbergen in een korter tijdbestek uitlezen dan de Vastelaovend duurt waarop het zich afspeelt, maar het effect is hetzelfde: Van Mersbergen schrijft met zulke precieze dronkenmanszwierigheid dat de roes en de vermoeidheid en de emoties van zijn personage bij vlagen volkomen aanstekelijk worden. (…) Je durft bij Van Mersbergen niet te zeggen waar zijn romans ontstaan. Beginnen ze met een verhaal dat hij wil vertellen waarvoor hij een stijl bedenkt, of precies andersom? Naar de overkant van de nacht begint in ieder geval met een stijloefening, waarin Van Mersbergen continu Ralfs gedachten heen en weer laat schieten van beheerst naar extatisch, maar als schrijver heel strak alles controleert, soms zo sterk dat het doorslaat naar te zelfbewust. (…) Dat is natuurlijk het inherente probleem van heel mooi, heel fijn gestileerd schrijven: dat wanneer je een keer mis zit het meteen in het oog springt. Ik betrapte mezelf erop een keer of twaalf geïrriteerd te zijn bij dit soort missers, omdat het je op de constructie van het boek wijst, terwijl je de overige negentig procent perfect in het hoofd van het personage bent genesteld, juist omdat Van Mersbergen zo mooi schrijft. (Joost de Vries)

VPRO Gids

‘Tijdens Carnaval ben je eindelijk jezelf,’ zegt een Venlose carnavalsvierder in de prachtige roman Naar de overkant van de nacht van Jan van Mersbergen. Voor Ralf, verkleed als veerman, betekent carnaval met heel veel bier ‘je gedachten in je hoofd houden en die er als een stuiterbal doorheen tetsen’. Vijf jaar heeft hij nu de zorg over zijn Sara en haar vier kinderen, waarvan twee ernstig gehandicapt, en voor het eerst is hij een nacht van huis. Wie is hij zelf nog? ‘Ik ben er, maar toch ook niet. Alsof ik jaren op een stoel gezeten heb en nu ben opgestaan en de zitting nog voel aan mijn kont, warm en comfortabel, maar zonder steun.’ Ralfs jeugd als schipperskind, zijn relatie met Sara en de kinderen en deze carnavalsavond worden associatief aan elkaar geregen, met veel Venlose rijmpjes. Geen woord te veel en nergens semi-poëtisch gebral, ook niet na zeventig bier. Ralfs louterende overtocht is er een die hij zich morgenochtend ook nog herinnert. En u ook. (Tjistke Mussche)

Telegraaf

Het broeierige decor en de half comateuze toestand waarin de hoofdpersoon zich bevindt, stelt hem in staat zijn leven te analyseren en nieuwe keuzes te maken. De bijna veertigjarige man verkeert in een identiteitscrisis. (…) Het is een vondst dat Van Mersbergen in Vastelaovend de manier heeft gevonden om de hoofdpersoon met zichzelf en zijn verleden te confronteren. De associatieve dronkenmansgedachten zijn op een vreemde manier lucide. Niet via de psycholoog, zelfhulpboeken of ellenlange gesprekken, maar door zich onder te dompelen in de roes van alcohol en ongewone ontmoetingen, krijgt Ralf helder waar hij staat. Naar de overkant van de nacht is een indringend boek over vriendschap, loyaliteit en liefde. Jan van Mersbergen legt in 175 bladzijden bloot waarvoor een ander het dubbele nodig heeft: de kwetsbaarheid van het bestaan. (Lies Schut)

Noord Hollands Dagblad

Niet voor niets kwam dit boek uit op 11 november, de dag waarop de voorbereiding voor carnaval begint. Want Naar de overkant van de nacht is een hartstochtelijke ode aan dit drinkfestijn. Maar wie een onbezorgd boek verwacht, komt bedrogen uit. De carnavalsnacht van de hoofdpersoon leest als een symbolische louteringsreis door de hel. (…) De auteur beschikt over een eigenzinnige kijk op de wereld en een ietwat stuurse, maar o zo mooie pen, waarmee hij de ene na de andere mooie zin tevoorschijn tovert. Ook dit keer speelt een man de hoofdrol die zoekende is naar zijn plek in de wereld en op het punt is gekomen dat hij zich afvraagt: vluchten of blijven. (…) Van Mersbergen weet de sfeer van de carnavalsnacht pijnlijk goed te treffen. de kameraadschap tussen wildvreemden, het verbeten doorzuipen tot de volgende ochtend, je doet als lezer mee, of je wil of niet. (Sonja de Jong)

De Morgen

Korte, strakke zinnetjes. Nogal wat jonge hedendaagse Nederlandse auteurs zijn er verslingerd aan en weren in hun romans angstvallig elk franje. Alsof het een doodzonde is om slechts even de teugels te lossen. Het leidt vaak tot irritante romans die stilistische armoede verraden én een gebrek aan durf. Toch kan ingetogen schrijven ook tot pareltjes leiden. Is het een kwestie van talent? Jan van Mersbergen is zuinig met woorden maar weet in zijn romans telkens een onontkoombaar, beklemmend universum op te roepen met in zichzelf gekeerde, ordinary heroes. Dat is zeker het geval met Naar de overkant van de nacht, die zijn doorbraak naar het grote publiek kan betekenen. Hij won er zopas de BNG Literatuurprijs mee en staat nog te pronken op de longlist van zowel de Libris Literatuurprijs als de Gouden Boekenuil. (…) Vastelaovend is een perpetuum mobile, een roes zonder winnaars. Of is het toch een rollenspel waarin je jezelf kunt zijn, zoals sommigen beweren? (…) Van Mersbergen brengt de onbehaaglijke spanning perfect over. Voor hoofdpersoon Ralf is de carnavalsnacht een enerverende zoektocht naar zichzelf én ook een vluchtroute. Van Mersbergen raakt je midscheeps met deze strak opgebouwde roman, vol betekenisvolle details en slim terugkerende motiefjes, waarin het hoofdpersonage na 24 uur een totaal ander mens is geworden. (Dirk Leyman)

Trouw

Hoe klinkt Alaaf op z’n Amsterdams? Deze zondag kom je erachter, tijdens De Raad van 11. Een bonte stoet van eenentwintig deejays trekt de carnavalskar van Trouw. Wie denkt dat carnaval een oppervlakkig, in alcohol gedrenkt verkleedfeestje is, heeft het mis. Dat is, gedeeltelijk mis. De onlangs met de BNG literatuurprijs onderscheiden Jan van Mersbergen laat in zijn laatste roman zien dat er meer achter het katholieke volksfeest schuilt. Ja, de hoofdpersoon van Naar de overkant van de nacht, 40-jarige stratenmaker Ralf, is het gehele boek ketslam. En ja, hij draagt een idioot pekske. Maar de overvloed aan drank en de uitdossingen die Ralf zich aanmeet hebben een louterend resultaat: gedurende zijn zwalkende reis door feestend Venlo komt hij tot de beantwoording van dé existentialistische vraag: wie ben ik eigenlijk? En: wil ik dat wel zijn? Dat hij tijdens het vinden van zijn antwoord een kraanvogeldans uitvoert, flügeltjes deelt met een groep Mexicanen, gyros eet met drie pinguins en wijze raad ontvangt van een stomdronken pater, maakt Naar de overkant van de nacht ook voor de lezer een feest. Van Mersbergen schrijft het boek als een stroom van dronkemansgedachten, die als door een wonder bij elkaar komen in een bijna religieuze onthulling. Daarmee is deze roman een onweerstaanbare trip voor lezers die van een feestje, een drankje en melancholie houden. Zie jij deze zondag een pater staan, met een kalender om zijn nek en een traan die over zijn wangen biggelt? Hij kan je vast vertellen wat een prachtig boek Naar de overkant van de nacht is. Of je helpen je evenwicht te bewaren. (Joost de Kleine)

De Limburger

We hebben een Amsterdammer nodig om ons uit te leggen dat vastelaovend meer is dan drie dagen zuipen. (…) Waarom Naar de overkant van de nacht literair zo fascinerend is moet u zelf maar ontdekken. Mij gaat het erom wat het boek voor vastelaovesvierders essentieel maakt. Het probleem is alleen dat ik het niet zo goed kan opschrijven. Misschien is dat herkenbaar: je probeert in den vreemde aan enne Hollander uit te leggen wat vastelaovend is. Dat mislukt. Volgens mij hebben we er een roman voor nodig. En nog twee dingen: een heel goede schrijver en een schrijver die van buiten komt. Enter Jan van Mersbergen. Ooit met een Venlose voetbalmaat meegesleept naar de Venlose Vastelaovend, en sindsdien niet meer weg te slaan. Zijn auteurschap, en wellicht ook de nog niet gladgestreken rimpelingen uit zijn gereformeerde Brabantse jeugd, maakten dat hij op zoek ging naar de kern van dat feest waar hij van is gaan houden. En waar hij ons hele leven falen, slaagt Van Mersbergen er glansrijk in die kern te vangen. Elke samenvatting zou onrecht doen aan de kracht. Als je het boek tot in zijn platte essentie terugbrengt blijft er inderdaad alleen confetti over. Maar laat die confetti dwarrelen in de roes van het verhaal, van de hoofdpersoon die zich afvraagt hoeveel hij voor een ander moet overhebben, die zichzelf en zijn zintuigen ontdekt, die afrekent en opnieuw begint, die de winter achter zich laat en aan de overkant van de nacht het voorjaar vindt, en je leest de overtuigendste exegese van de Limburgse vastelaovend ooit op papier gezet. Jan van Mersbergen neemt je mee naar Venlo, een Amsterdammer laat je voelen waar het om draait. (Frans Pollux)

NCRV Gids

Jan van Mersbergen heeft zijn roman ” Naar de overkant van de nacht ” (2011) geraffineerd opgebouwd. De Venlose vastelaovend, levensecht beschreven, staat centraal, maar geregeld duikt het verhaal rond Sara en de kinderen op, terwijl de lezer ook geconfronteerd wordt met Ralfs jeugdjaren op de boot en het samenwonen met zijn oom. Vier verhaallijnen dus, met op goed getimede momenten citaten uit carnavalsliedjes en encyclopedische weetjes over de kraanvogel. Moeilijk? Nee, want Van Mersbergen kan goed doseren en beschikt over een heldere stijl, die overigens wel wat beeldender, suggestiever zou mogen zijn. De streek waar ik ben opgegroeid is niet erg bekend. Land van Heusden en Altena, een rivierengebied in het noorden van Noord-Brabant, de protestantse kop. Een ruilverkaveld landschap met veel lange rechte wegen. Veel illustere Nederlanders komen er niet vandaan. Marianne Vos uit Babiloniënbroek leerde er fietsen tegen de wind in. En nu is er Jan van Mersbergen, een schrijver die uit Almkerk komt. Dat schept een band, zeker als je er achter komt dat je beiden je eerste baantje had in de HAK-conservenfabriek in Giessen. Carnaval wordt er amper gevierd en dat dit boek, de vijfde roman van Van Mersbergen, zich afspeelt op een ‘Vastelaovend” vond ik dan ook verrassend. Carnaval staat heel ver van me af, de hele nacht in de ijskou bier en jenever drinken, komt me voor als een ware nachtmerrie. Maar niet voor Van Mersbergen, en ook niet voor de hoofdpersoon uit Naar de overkant van de nacht.

Ralf is een goeie jongen die de zorg opgenomen heeft voor de kinderen van een jeugdvriendin bij wie hij is ingetrokken: een doofblinde tweeling, een verwaarloosd jongetje en een vroeg-puberend meisje met een eetstoornis, die hem voortdurend seksueel uitdaagt en met wie hij in de ‘gevarenzone’ verkeert. Na vijf jaar geen nacht van huis te zijn geweest mag hij een avond ‘los’. Stratenmaker is hij, een eenvoudige jongen, dus. Van Mersbergen heeft een voorkeur voor ‘gewone’ personages. In die zin is hij een ‘volksschrijver’ al is zijn stijl allesbehalve Reviaans. Wel heb ik sinds Reves ‘Bezorgde ouders’ geen boek meer gelezen waar zo verschrikkelijk veel in gedronken werd. De scheurkalender die Ralf om zijn nek heeft waarmee hij de biertjes telt, smijt hij weg na nummer zeventig en nog wat, en tussendoor worden er ook nog talloze glazen Jägermeister, slokken jenever en flesjes Flügel achterovergekeild (een oppeppend drankje met wodka erin, ja, op het gebied van carnaval moet ik nog een hoop leren…) De doorzopen avond en nacht werken louterend voor Ralf, bevrijdend zelfs. “Tijdens carnaval is iedereen je vriend, dat gevoel mist Ralf thuis enorm. Door alles wat hij die nacht beleeft, het contact met de mensen en de totaal andere rol die hij op zich neemt, bereikt hij een meditatieve staat waarin hij beter naar zichzelf kan kijken.” Aldus de schrijver zelf in een interview.

Dat het heel zwaar is, zo’n nacht waarin je op je benen moet blijven staan en niet af mag haken, ervaar je als lezer ook. Je denkt regelmatig: man, duik toch je bed in, je hebt het koud, je bent lam, kwel je zelf niet langer.. maar je moet, net als Ralf dóór. Dat maakt het lezen tot een intense ervaring, want je zit die hele nacht in dat hoofd van Ralf. Makkelijk is dat niet altijd, Van Mersbergen schrijft niet expliciet, dus je moet veel zelf ontdekken, maar je wordt wel beloond als je de ‘overkant’ hebt bereikt.

Het boek won al de BNG literatuurprijs en staat op de longlist van zowel de Gouden Uil als de Libris. En dat uit Almkerk! Ik ben trots. (Mieke van der Weij)

Harry Abrahams

Jan van Mersbergen heeft zijn roman ” Naar de overkant van de nacht ” (2011) geraffineerd opgebouwd. De Venlose vastelaovend, levensecht beschreven, staat centraal, maar geregeld duikt het verhaal rond Sara en de kinderen op, terwijl de lezer ook geconfronteerd wordt met Ralfs jeugdjaren op de boot en het samenwonen met zijn oom. Vier verhaallijnen dus, met op goed getimede momenten citaten uit carnavalsliedjes en encyclopedische weetjes over de kraanvogel. Moeilijk? Nee, want Van Mersbergen kan goed doseren en beschikt over een heldere stijl, die overigens wel wat beeldender, suggestiever zou mogen zijn. Meeslepend kan ik ” Naar de overkant van de nacht ” niet noemen, daarvoor is het boek hier en daar te voorspelbaar en ontbreekt er een verrassend slot. Maar het blijkt terecht wel interessant genoeg om mee te dingen naar de Libris Literatuur Prijs 2012. Iedere auteur zal zo’n nominatie als een succes beschouwen.

Leestafel

Kun je een volmaakt boek schrijven? Jan van Mersbergen komt toch wel in de buurt. De manier waarop ook de stijl en de taal verandert in de beschrijving van die Vastelaovend is verbijsterend. Misschien moet je even wennen, maar je ontkomt er niet aan: stort je in het gedruis, en ontdek wie je bent. Je hoeft niets met carnaval te hebben om dit boek ten volle te kunnen waarderen. Komaan, stort je in dit boek, laat het over je heen denderen. Tot de overkant van de nacht.

Bunt blogt

Al bestond het oeuvre van Van Mersbergen slechts uit dit ene boek, dan nog was de P.C. Hooftprijs daarvoor op zijn plaats.

Nicolien leest de wereld

Naar de overkant van de nacht beschrijft prachtig hoe carnaval is in het zuiden. De traditie, verbroedering en meegaan met de flauwekul staan voorop en niet het zuipen en grove intimidatie, zoals lieden van boven de rivieren vaak denken. Hoewel Van Mersbergen zelf geen zuiderling is, klopt het sfeerbeeld dat hij schetst. Hij moet zelf beleefd hebben, doorleefd. De constructie van de roman is fascinerend. Zonder de draad kwijt te raken, leidt de ik-verteller de lezer perfect door zijn levensverhaal dat verweven is in het heden van Vastelaovond. Alle emoties van zijn leven worden weerspiegeld in die ene dag. Van Mersbergen verstaat daarnaast de kunst van beperking waardoor de roman in 175 pagina’s met volle kracht zijn doel bereikt.

LeesKost

Dit boek is niet voor niets bekroond met de BNG Nieuwe Literatuurprijs. Het staat met vijf andere titels op de Shortlist 2012 van de Libris Literatuurprijs. Een meer dan intrigerend boek.

De Avond van het Boek 2012

Alle cliché’s, alle vooroordelen – vooral van buitenstaanders – over Carnaval komen in dit boek naar voren. Alleen die eerste zin al, maar dan wordt je meegesleurd in een fascinerende roman. Het feest wordt fantastisch neergezet. Die roes van vriendschap, vertrouwen, verbondenheid, en de identiteitscrisis van de hoofdpersoon, zijn twijfel, zijn worsteling… Op de laatste bladzijde ben je helemaal kapot, letterlijk en figuurlijk. (Peter Winkels, docent Bernarduscollege Heerlen)

Van Boeken en Mensen

Wat Jan van Mersbergen in deze roman doet is riskant. Het Limburgse carnaval gebruiken als decor en het verhaal laten spelen tijdens één nacht met een ladderzatte verteller? Dit loopt mis, dacht ik. Tot ik begon te lezen. Na enkele bladzijden was ik het personage, Ralf, een man van achtendertig die opgegroeid is op een rivierboot, later stratenlegger is geworden en een relatie heeft met Sara, een moeder van vier kinderen incluis een gehandicapte tweeling. Al vijf jaar houdt Ralf het gezin overeind. Tijd om stil te staan heeft hij nu pas, tijdens Vastelaovend. Door een slim spel van associaties springt Jan van Mersbergen voortdurend tussen de binnen- en buitenwereld van z’n personage en trekt hij ons Ralfs hoofd in, maakt hij ons deelgenoot van z’n twijfels, ontroering, van de biersmaak in z’n mond. Tijdens die Vastelaovendsnacht, dat wilde carnavalsfeest, gebeurt iets met Ralf. De alcohol, de traditionele liedjes, de ontmoetingen werken als een ontstopper. Gevoelens en gedachten stromen los en dwingen Ralf tot een confrontatie met zichzelf. Naar de overkant van de nacht is een roman over mogelijkheden, keuzes, en hoe bepalend die zijn. In het begin van het verhaal duidt de bierkalender om Ralfs nek 40 biertjes aan. Op het eind, bij 72, gooit hij hem weg. Van Mersbergen zet de roes van Ralf over op de lezer, zonder de kater nadien. Toen ik de roman uit had, kon ik geen alcohol meer ruiken. Gelukkig bestaan ze, die literaire surrogaten. Soms zijn ze beter dan the real thing. (Annick Vandorpe)

De Bode van Schimmelpennink

Zolang het verhaal duurt gaat de taal gekleed in het uitbundigste vastelaovespekske. Zij zingt, swingt, deint, lalt, schalt, tamboert, raast dat het een lieve lust is. Een belevenis voor oog en oor. Vastelaovend same (Yves van Kempen)

Recensieweb

Met dit boek voegt Van Mersbergen iets vrij unieks toe aan de literatuur: een carnavalsroman. De originele setting is goed uitgewerkt, met aandacht voor details, met humor en vooral ook met beeldende kracht. Stilistisch is dit boek een pareltje, met prachtige woordkeuze en raak taalgebruik. Niet voor niets is Ralf een veerman, want Van Mersbergens taal stróómt: Van Mersbergen zet Ralf weliswaar treurend om zijn vrouw neer, maar ook in zijn levenslust in het feestgedruis. En er zit humor in. Dat geeft het toch wat zware verhaal, anders dan dat van Steve Mellors, lucht en lust om door te lezen. Toch beklijft het verhaal zelf minder; we vinden het gegeven van je verlichting zoeken in feesten om je sores thuis te vergeten wat te cliché. Het verhaal greep ons minder dan de taal. Ook ligt de symboliek (zoals het veermansmotief) er soms wat dik bovenop, terwijl de betekenis onduidelijk blijft. Niettemin: een erg mooi boek. Brons. (Wouter Bok, Tim van Dun en Bob Hopman)

Lamoer

De redactie van Lamoer houdt niet van carnaval. Maar als Jan van Mersbergen erover schrijft houden we er wel van. Zijn laatste boek, Naar de overkant van de nacht, is een groot feest. Een vreemd feest. Het is carnaval (of eigenlijk Vastelaovond). Veel bier, flugel, jagermeister, shoarma, bier, bier, bier. En één man. Ralf. Je bent bij hem van biertje veertig tot voorbij de zeventig (waar de telling ophoudt maar het drinken niet). Met ieder biertje worden de figuren om hem heen menselijker (en dronkener) maar wordt ook steeds meer duidelijk dat dit voor Ralf meer is dan een avondje flink stappen, en dat er thuis meer gebeurt dan hijzelf aankan. Een wervelende dronkenmansrit door de straten van Venlo. Een meesterlijke roman over mensen en hun levens.

Tzum

Eén nacht duurt de nieuwste roman van Jan van Mersbergen, maar je krijgt een heel leven. Naar de overkant van de nacht speelt tijdens carnaval (Vastelaovend) in Venlo. Je volgt Ralf die zich samen met zijn oom in het feestgedruis heeft gestort, maar die zich – nadat hij zijn oom is kwijtgeraakt – alleen een weg door de nacht baant. Tientallen drankjes later (in, natuurlijk, 11 hoofdstukken) heeft hij de overkant van de nacht daadwerkelijk gehaald en is hij ondanks een behoorlijke hoeveelheid alcohol een wezenlijk ander mens geworden. (…) Je zit tijdens deze hallucinerende nacht in het hoofd van Ralf, je deelt zijn gedachten, je ziet wat hij ziet en je krijgt langzaam, in flarden van herinneringen, een beeld van zijn verleden. Je komt te weten dat Ralf een schipperskind is dat ooit aan wal is gegaan om de school te kunnen volgen. De band met zijn ouders bestaat nauwelijks. Die breuk is traumatisch. Ralf hecht zich aan niemand. Als hij als jongetje via via te horen krijgt dat Sara op hem verliefd is, reageert hij bot afwijzend. Jaren later komt hij haar weer tegen in een supermarkt. Zij heeft inmiddels vier kinderen, waaronder twee doofstomme jonge kinderen. De vader is verdwenen. Ralf besluit, haast intuïtief, haar te helpen. Hij wordt na al die tijd haar minnaar en krijgt meteen de zorg voor haar vier kinderen. Tijdens deze carnavalsnacht zal Ralf voor zichzelf duidelijk moeten krijgen of dit de rol is die hij in het leven wil vervullen. (…) Naar de overkant van de nacht doet denken aan andere grote, hallucinerende romans zoals Dis van Marcel Möring en Under the volcano van Malcolm Lowry. Verrassend is het dat nooit eerder een carnavalsnacht op zo’n manier in de Nederlandse literatuur is beschreven. De schrijver gebruikt op een listige manier de techniek van de stream of consciousness waardoor je als lezer alert moet lezen. En dat doe je ook met veel genoegen. Van Mersbergen heeft de eerste nominaties voor de grote prijzen al binnen. Het zou meer dan terecht zijn als een van die prijzen zijn kant op ging. (Coen Peppelenbos)

Volkskrant

Afgelopen dinsdag woonde ik een lunchlezing bij van Jan van Mersbergen (1971), die in zijn roman Naar de overkant van de nacht zo mooi de ‘Vasteloavend’ in Venlo heeft opgeroepen – 19 februari is het weer zo ver, de lange nacht waarin de samenkomst wordt gevierd met liedjes en drank. Traditie. ‘Jan, ik heb kiepevel’ berichtte een lezeres de auteur. Niet verwonderlijk, want Van Mersbergen weet de poëzie van het feest te vangen. Zaak is er bij te blijven. Anders wil je naar huis. ‘Met alles wat je hebt de kracht van het feest in je opnemen en dat teruggeven aan het feest zelf’, noemt een als pater verklede feestganger dat in het boek. (Arjan Peters)

Verakrant

Carnaval: ik heb het altijd een infantiel feest gevonden. Uiteraard is mijn geboortegrond (Noord-Holland) daar debet aan. Geholpen door gemakzuchtige tv-reportages over volwassen mensen in gekke outfits die -tussen het kotsen door- stompzinnige liedjes lallen. Dankzij schrijver Jan van Mersbergen sneuvelt er weer een zekerheid. Sterker nog, hij krijgt het met zijn roman Naar de overkant van de nacht voor elkaar dat ik nu denk: dat feest wil ik een keer meemaken. (…)

Wat zo sterk is van Aan de overkant van de nacht is de dwingende vorm, het pekske zogezegd, waarin hij zijn verhaal heeft gegoten. Dat Van Mersbergen vervolgens -als een ware meester- zeer consequent en consciëntieus uitwerkt. Met vaak korte, hamerende zinnen die ontdaan zijn van sentiment en op het eerste gezicht niet zo bijzonder lijken. Maar daaronder broeit het. Steeds dieper dringen we door tot de ware aard van carnaval en de zielenroerselen van Ralf. Zijn associatieve vertelling verspringt ook vaak in de tijd. Het ene moment staat hij aan de toog in een dampende kroeg, de volgende alinea is hij thuis bij Sara, meteen daarna staat hij op de boot van zijn ouders om weer terug te keren in het heden. Maar het is altijd overduidelijk waar je bent als lezer.

Van Mersbergen bereikt bij deze lezer zelfs het hoogst haalbare: hij beschrijft de nacht zo beeldend dat je er bij bent als lezer. De gortdroge stijl (voor zover je daarover kunt spreken na 52 bier) van de verteller zorgt met de soms kolderieke situaties voor bijna surrealistische passages. Zoals in de gyroszaak waar twee kerstbomen tegenover elkaar zitten te eten. ‘Iedere keer als ze een hap nemen buigen ze voorover en tikken de pieken tegen elkaar.’ Daarna beschrijft hij hoe ze zichzelf in een taxi proberen te proppen – met nog vier bevriende kerstbomen. Naar de overkant van de nacht telt slechts 170 pagina’s, maar heeft alle elementen van een klassieke roman. En is tenslotte – als laatste kopstoot voor de definitieve knock out- ook nog zeer ontroerend, wanneer Ralf aan het einde van de lange nacht naar zijn logeeradres is gestrompeld en gezeten in een warm bad naar Sara belt. Eigenlijk hoef ik helemaal niet meer naar carnaval. Het is zo knap en diep beschreven dat ik al geweest ben. Het echte carnaval kan na dit boek alleen maar tegenvallen. (Igor Wijnker)

AD

Jerry Goossens in het AD over de PVV: ‘Tegenover dat uitgekotst-stuk-halal-vlees’ zou je dan iets moois moeten zetten; bij voorkeur een gedicht of een prozafragment, om het beeld uit je hoofd te wissen en de bezoedelde Nederlandse taal z’n glans weer terug te geven. Een stukje uit Jan van Mersbergens recente prachtroman Naar de overkant van de nacht bijvoorbeeld. Dat speelt zich – o toeval! – af in Venlo, tijdens de vastelaovend, en vertelt een teder, weemoedig verhaal tegen een decor van schetterende blaosmuziek, idiote uitdossingen en hectoliters bier en Flügel. D hoofdpersoon is voor het eerst een avondje op zichzelf, nadat hij jaren achtereen voor de doof-blinde dochtertjes van zijn geliefde heeft gezorgd. ‘Ik hield Helen vast,’ schrijft van Mersbergen over een van de meisjes. ‘Ze legde haar gezicht tegen de ruit en voelde dat de warmte van de zon zich vermengde met de kou van het glas. Ze voelde de warmte.’ Misschien zouden Geert Wilders, Cor Bosman en alle andere PVV’ers dat ook eens moeten doen: gewoon, op een zonnige dag de wang eens tegen de ruit leggen.

Tros Nieuwsshow

Ook een vorm van zwarte romantiek is Naar de overkant van de nacht, van Jan van Mersbergen, een boek dat gaat over een carnavalsnacht, en het is de eerste roman die ik ooit ben tegengekomen met een blurp van een Prins Carnaval, heel geestig. Maar het is een heel serieus boek, op geen enkele manier lollig. Het beschrijft een Vastelaovesnacht, een nacht van drank en het gaat over een hoofdpersoon die in die nacht – mooi thema ook weer – een ontwikkeling doormaakt, die zijn leven overdenkt in die nacht terwijl hij het ene naar het andere biertje wegdrinkt, en Jägermeister en weet ik wat, je wordt helemaal misselijk als je ziet wat voor drank er naar binnen wordt geslagen. Tijdens die nacht denkt hij na. Hij zit in een bijzondere positie. Hij is een relatie begonnen met zijn grote liefde die hij na jaren weer tegenkwam, en die vrouw heeft zeer hulpbehoevige kinderen. (…) en daar moet hij heel veel energie en tijd insteken en hij krijgt er veel voor terug maar je merkt, hij worstelt ermee. Wil ik mijn hele leven hieraan opgeven? Is mijn liefde groot genoeg? Op een echt prachtige manier door zijn gang door Venlo blijkt dat. Ik vond het een ontroerend boek. Het is absoluut geen makkelijk doorleesboek. Er zit heel veel stream of consciousness in, je zit in zijn gedachten en die gedachten gaan alle kanten op en springen soms ook van de hak op de tak maar de lijn blijft duidelijk. Het is heel erg goed geschreven. En aan het einde van de nacht bereikt hij dat inzicht. (Pieter Steinz)

Beste Boeken 2011

De Volkskrant (Daniëlle Serdijn): ‘Nummer 1: Over een eenzame carnavalsvierder tijdens Vastelaovend. Dit is de beste Van Mersbergen, een roman waarin hij demonstreert wat hij zo vreselijk goed beheerst: zwijgende mannen opvoeren die je hart stelen.’ Het Parool (Jasper Henderson): ‘Je hoeft geen carnavalsliefhebber te zijn om van dit boek te houden. Van Mersbergen schrijft met grote hartstocht, maar houdt de teugels strak in handen, zodat geen valse noot te bekennen is.’ De Morgen: ‘Een meesterstukje.’ Elsevier (Irene Start): ‘Beschonken man heeft de blues tijdens wilde carnavalsnacht.’ Tros Nieuwsshow: ‘Een van de beste boeken van het jaar. Jan van Mersbergen wordt een hele grote.’ De Volkskrant (Arjan Peters): ‘Verheugend waren voorts de verhalen en romans van Nina Roos, Maartje Wortel en Jan van Mersbergen.’ Nummer 1 in de beste boekenlijst 2011 van het Dagblad van het Noorden. In de lijst van het Brabants Dagblad. Op Literatuurlog nr 1 bij Joep van Ruiten (‘Verlangen naar verlossing én verantwoordelijkheid.’) en in de Top 10 van boekverkoper Bart Temme, die schrijft: ‘Van Mersbergen beschrijft dit (…) suggestief. Anders dan bijvoorbeeld Mortier, is het taalgebruik van Van Mersbergen sober en kaal. Met weinig woorden zegt hij veel’.

Zin

Carnaval vieren is een kunst. Het vereist totale overgave. (…) In slechts 175 pagina’s creëert de schrijver een hele wereld. Het gevoel van Vastelaovend komt door zijn schrijfstijl bijna fysiek binnen. De drank, de roes, de scherpe kou, maar ook de warmte. Op Vastelaovend ontstaat een innige band vol genegenheid en diepe gesprekken met mensen die hun identiteit aan hun kostuum ontlenen en die je daarna nooit meer zult zien. Dat is niet raar, dat is mooi. Dat is Vastelaovend. Van Mersbergen heeft niet veel woorden nodig om zijn verhaal vol liefde te vertellen. In sobere, korte zinnen zet hij niet alleen een warme sfeer vol solidariteit neer, hij vlecht er moeiteloos en zonder franje Ralfs eenzame jeugd en zijn huidige zware gezinssituatie doorheen. Ralf komt tot grote inzichten, die tussen neus en lippen door benoemd worden. Daardoor winnen ze des te meer aan gewicht. De magie van Vastelaovend, waar iedereen anoniem is en tegelijkertijd je vriend, pakt je. Ralfs gedachtegang krijgt na de nodige alcohol – na de 72 stopt hij met tellen – iets wazigs, maar toch ook van een prachtige poëtische helderheid. Bij Van Mersbergen bestaat die combinatie gewoon. Net als hoe Ralfs eenzaamheid pas echt duidelijk wordt in zijn overgave. (Suzanne Bergman)

Trouw

Stomdronken mensen zijn kleffe mensen: snel aan het huilen, kotsen. Ze schommelen, zwalken. Ze hangen aan je, zeggen te veel, razen, tieren. Een kamer vol dronken mensen ga je niet gemakkelijk binnen als je zelf nog broodnuchter bent. En die drempel moet je dan toch over aan het begin van Naar de overkant van de nacht. (…) Stilistisch gezien is het een heel knap boek; een perfecte gedetailleerde evocatie van het carnaval. Van Mersbergen glorieert in het voelbaar maken van het wegzakken en weer overeind komen. Maar wat eronder ligt is klein en de roes wordt eentonig. Als nuchtere lezer ben je opgelucht als de overkant van de nacht eindelijk is gehaald. (Jann Ruyters)

8Weekly

De woorden van een dronken man zijn de gedachten van een nuchtere man. Naar de overkant van de nacht bewijst het waarheidsgehalte van deze uitdrukking. Aan het begin van de roman, die zich geheel afspeelt op een carnavalsavond in Venlo, heeft het hoofdpersonage Ralf veertig bier op. Aan het einde van het boek zijn dat er meer dan zeventig. In de tussentijd heeft hij de lezer zijn levensverhaal verteld.

De opzet van de roman lijkt misschien erg eenvoudig, maar auteur Jan van Mersbergen heeft zich er allesbehalve makkelijk vanaf gemaakt. In Naar de overkant van de nacht verwerkt hij drie verhalen. Hij verweeft Ralfs belevenissen tijdens carnaval naadloos met anekdotes uit diens liefdeloze jeugd en uit zijn huidige bestaan met zijn vriendin Sara. Ook haar vier kinderen spelen een belangrijke rol in het boek: de eetverslaafde Maybelle, haar jongere broertje Alvin en de doofblinde tweeling Helen en Nettie.

In het begin lijkt het boek meer op het onsamenhangende relaas van een dronken man dan op een weldoordachte roman. Als lezer weet je aanvankelijk niet hoe de verschillende verhaallijnen zich tot elkaar verhouden. Pas op de helft van het boek wordt duidelijk dat deze carnavalsnacht voor Ralf veel meer is dan een wild drankfestijn. Voor hem is deze nacht een ontsnapping: het is zijn enige mogelijkheid om zelfzuchtig en onverantwoordelijk te zijn. Vanaf het moment dat Ralf kennismaakt met Sara’s kinderen, is zij bang dat hij haar zal verlaten. Ralf doet alles om te bewijzen dat hij bij haar zal blijven. Van Mersbergen beschrijft dat op een manier die balanceert op de grens tussen sober, nuchter taalgebruik en poëzie.

Het duurt even om gewend te raken aan de toon van Naar de overkant van de nacht. Wie zich echter overgeeft aan de cadans van de carnavalsnacht zal in het boek een prachtig verhaal ontdekken: het relaas van een man die onderzoekt hoeveel hij kan en moet opgeven voor het geluk van een ander. De schrijfstijl van Van Mersbergens is prachtig poëtisch, en het is dan ook niet vreemd dat hij al jaren als een van de grootste Nederlandse literaire talenten wordt beschouwd. Van Mersbergen heeft keuzes moeten maken tussen de functionaliteit en esthetiek van bepaalde passages, en over zijn uiteindelijke keuzes valt te twisten. Ondanks enkele schoonheidsfoutjes is Naar de overkant van de nacht echter een beeldschoon boek geworden over altruïsme, verantwoordelijkheid, vrijheid en vooral over onbaatzuchtige liefde. **** (Bieke Liefting)

AVRO Opium

Met heel veel plezier gelezen. Een roes waar de lezer volledig ingezogen wordt. Mooi wordt de droevige kant van het gezinsverhaal verweven met het feest. En een epische tocht aan het slot. Echt schitterend. (Hans Smit)

Tros Nieuwsshow

Waar je mee begint natuurlijk als je een Winterboek samenstelt, zoals Gerbrand Bakker deed, is een paar goeie schrijvers vragen om verhalen. Hij heeft een paar schaatsverhalen er in opgenomen, bijvoorbeeld van Jan van Mersbergen, een schrijver die erg aan het opkomen is. Hij heeft net een boek geschreven dat zich ook afspeelt in de winter, over Carnaval. Dat boek – het schijnt geweldig te zijn – komt straks helemaal terug als het Carnaval is. Dan gaat iedereen zich met Jan van Mersbergen bemoeien. (Pieter Steinz)

Passionate

Op 11-11-2011 om 11 minuten over 11 presenteerde schrijver Jan van Mersbergen (1971) zijn nieuwe boek Naar de overkant van de nacht, die zich van begin tot eind afspeelt tijdens de Venlose ‘Vastelaovend’. Of je nou van carnaval houdt of niet, met deze korte roman, de zesde in tien jaar tijd, laat Van Mersbergen opnieuw zijn kwaliteit zien. Zoals Jan van Mersbergen schrijft – duidelijke taal, weinig beeldspraak of andere poespas – zo zijn ook zijn personages. Ralf, de hoofdpersoon van Naar de overkant van de nacht, is een man van weinig woorden, maar in wie er van alles leeft. In een dikke roes, van kroeg naar kroeg zwierend, overdenkt de zwijgzame Ralf dit alles. Tegen het ochtendgloren bereikt hij via een spiegel zijn eigen ‘verlossing’. Met Naar de overkant van de nacht laat Van Mersbergen zien dat er niet veel woorden nodig zijn om een sterk verhaal te vertellen. (Vivian de Gier)

Recensieweb

De figuren die hij daarbij ontmoet krijgen kleurrijk gestalte, maar mooier nog is wat Van Mersbergen met het geheel van Naar de overkant van de nacht bereikt: hij zet het op het eerste gezicht banale bacchanaal in om de diepte in te gaan, door zijn normaliter zo verantwoordelijke hoofdpersoon Ralf stomdronken te laten reflecteren op zijn problemen thuis. Wat volgt is een strijd tegen vermoeidheid en een zoektocht naar wie hij eigenlijk is, omringd door het carnavaleske feestgedruis. Alcohol en emoties, de twee steunpilaren van Naar de overkant van de nacht. Versterkt de eerste de tweede, of doet drank je gevoelens juist verdwijnen? Ralf begint zijn avond in ieder geval als een vlucht, weg van zijn thuissituatie. Terwijl hij al hossend imposante hoeveelheden bier, Flügel en Jägermeister zijn keel in klokt, wordt de lezer voorzien van de nodige achtergrondinformatie. (…)

Het beeldende proza van Van Mersbergen laat de gedachten van Ralf kaatsen tussen zijn verleden, heden en toekomst. Oftewel zijn jeugd, carnavaleske drinkgelag en de vraag of zijn toekomst wel bij Sara ligt. Zijn twijfels en vluchtgedrag worden subtiel gebracht en begrijpelijk gemaakt: Van Mersbergen heeft van een personage een persoon gemaakt, met menselijke twijfels, iemand die je al zijn ontladende uitspattingen gunt. Evenals de geschminkte mannen met sombrero’s (‘Wij zijn geen Mexicanen, zegt hij. Wij zijn Maxicanen’), die Ralf ondersteunen in het op de been blijven, hoop je dat Ralf de overkant van de nacht heelhuids bereikt.

Wellicht nog geslaagder dan de creatie van Ralf is de vermenging van zijn innerlijk met de buitenwereld – een buitenwereld die, op Vastelaovend en dankzij imposante hoeveelheden bier, garant staat voor een rijk assortiment aan indrukken. Veel van wat Ralf voelt, hoort of ziet, zet hem aan het denken en associëren. Op die manier is Ralfs jeugd met het verhaal verweven, waarmee bijvoorbeeld de keuze voor zijn vermomming (of ‘pekske’) als veerman duidelijk wordt. Ook de terugkerende thematiek rondom vogels wordt geduid: die is ontsprongen aan Het Grote Vogelboek in Kleur, dat indrukwekkende naslagwerk uit zijn jeugd.

Richting het einde van de reis rouleren Ralfs gedachten steeds sneller, tot het de lezer begint te duizelen op eenzelfde wijze als de alcohol Veerman Ralf doet tollen op zijn schippersbenen. Van Mersbergens vertelling van één nacht raast in een wazige roes voorbij, viert het leven, licht op als een kermis – of, ja, carnaval – en laat slechts Ralf, niet de lezer, achter met een kater. Evenals zijn uitspattingen, is ook die welverdiend. (Irwan Droog)

Boekgrrls

Ga met de hoofdpersoon Ralf mee en laat je onderdompelen in het feestgedruis van de Venlose Vastelaovend. Dein mee op de muziek, accepteer die bekers bier, gooi die flesjes Flügel achterover, dans, swing en maak contact, kijk om je heen, laat je meesleuren. En geniet. Duizelingwekkend, onontkoombaar, verslavend, maar vooral verwarrend helder is het verhaal van een bijna-dertiger die zich laat gaan op die speciale carnavalsavond, terwijl hij de beslissing neemt die zijn verdere leven zal bepalen. Ralf was een schipperskind dat zijn ouders op hun schip achterlaat. Dat doet hij vrij rücksichtslos, hij belt niet terug. Drank, muziek en seks zijn niet de enige bezigheden. Er is vooral de gemakkelijke omgang met andere carnavalsvierders. Niemand is wie hij of zij is, en tegelijk is iedereen zichzelf. Ralf ontdekt zijn eigen bestemming aan de overkant van de nacht. Hij is als vanzelf bij Sara en de kinderen betrokken geraakt, moet hij niet voor zichzelf kiezen? Kun je een volmaakt boek schrijven? Jan van Mersbergen komt toch wel in de buurt. De manier waarop ook de stijl en de taal verandert in de beschrijving van die Vastelaovend is verbijsterend. Misschien moet je even wennen, maar je ontkomt er niet aan: stort je in het gedruis, en ontdek wie je bent. Je hoeft niets met carnaval te hebben om dit boek ten volle te kunnen waarderen. Komaan, stort je in dit boek, laat het over je heen denderen. Tot de overkant van de nacht. Dit boek vind ik een ongelooflijke onderdompeling. (Marjo)

De Leesfabriek

Een boek waar je een beetje naar van wordt, waar je over moet blijven nadenken, maar waar je ook gelukkig van wordt door de ingewikkelde schrijfstijl en bijzondere manier van zinnen vormen. Naar de overkant van de nacht is voor mij eigenlijk precies dat. (…) Naar de overkant van de nacht is niet een boek dat je kunt lezen terwijl de rest van je familie of je huisgenoten de tv hard aan hebben staan of met elkaar in discussie zijn. Het is een boek waar je de tijd voor moet nemen en je mee moet afsluiten. Het springt namelijk, door de uiterst beschonken toestand van Ralf, van de hak op de tak. Maar als je eenmaal door hebt hoe zijn gedachten werken, is het ontroerend, bijzonder, apart en laat het je niet meer los.

Dagblad De Limburger

Voor wie het onnozele boekje toch al heeft aangeschaft: met een beetje perforator kun je er leuke confetti van maken. (Koen Eykhout)

Radio L1 Cultuurcafé

Lieve mensen, lees dat boek, want nog nooit las ik een boek dat zoveel dat niet in woorden te vatten is met zoveel waarheid omschreef. (Hanneke Hendrix)

KRO-radio – Vers van ’t Hart

Hulde aan de schrijver Jan van Mersbergen voor zijn prachtroman ‘Naar de overkant van de nacht’ waarin het hem gelukt is mij iets te doen navoelen wat carnaval op z’n best voor je kan betekenen, zoals ik ‘De renner’ van Tim Krabbé moest lezen om iets van al dat gefiets te snappen. (Adeline van Lier)

De Nieuwe Gids

175 pagina’s lang in het hoofd verkeren van een beschonken stratenmaker tijdens carnaval – het leek me een corvee. Maar Jan van Mersbergen laat de scepticus geen ruimte, van meet af aan wordt de lezer de vrieskoude Venlose feestnacht in gesleurd: daar bij de joekskapel, tussen De Pater en De Veerman, daar staat De Lezer, een kalender om de nek en twee pils in de hand. Want behalve een roman over liefde, loyaliteit en saamhorigheid, is dit ook een ode aan carnaval, of vastelaovend. Op aangrijpende wijze beschrijft Van Mersbergen wat in dialogen niet gevangen had kunnen worden: de innerlijke strijd van een man die twijfelt tussen geven en nemen, blijven en weggaan. En die, aan de overkant van de nacht, het antwoord in de spiegel ziet. Tijdens vastelaovend ben je eindelijk jezelf. (Eddie Steinmetz)

NBD Biblion

Van Mersbergens vierde roman is een sober geschreven verhaal (…) Jan van Mersbergen (1971) publiceerde sinds 2001 zes goed ontvangen en romans. op 11 november 2011 verscheen ‘Naar de overkant van de nacht’, waarin een man een dag en een nacht doorhaalt tijdens het carnaval in Venlo. Hij ontmoet dwazen en wijzen, leert de ware aard en betekenis van ‘Vastelaovond’ kennen, en leert dat hij tot op de bodem moet gaan en pas dan uiteindelijk zichzelf is. Zo ontdekt hij zijn ware identiteit, geeft hij zijn verleden een plaats en herkent hij zijn bestemming. Zijn verleden als schipperskind, zijn heden als stiefvader van de kinderen (onder wie een doofblinde tweeling) van zijn eertijds afgewezen jeugdliefde en zijn toekomst als man en vader worden hem duidelijk in het nu van de carnavalsviering. Van Mersbergen maakt de dronkenschap voelbaar in zijn stijl. Hij schreef een knap geconstrueerde roman. (…) Knap, boeiend, maar soms wel vermoeiend. (Cees van der Pluijm)

Scholieren.com

Het is een prachtige kleine, roman over de essentie van het carnaval, maar ook over de betekenis van liefde en warmte onder de mensen. Carnaval is meer dan een feest om te zingen, zuipen en te neuken, maar in de roman van Jan van Mersbergen wordt het ook een moment van bezinning. Ralf denkt na over wat hij in zijn leven gedaan heeft: zijn jeugd als schipperskind, zijn periode op het gymnasium, zijn afwijzing van Sara en zijn terugkeer bij zijn jeugdliefde. Hij bezint zich in het verhaal op de situatie met de vier kinderen die Sara eigenlijk niet aankan. Zal hij bij haar blijven? Van Mersbergen geeft een duidelijk antwoord op de door Ralf gestelde vraag. Ralf neemt zijn verantwoordelijkheid. Niet alleen de inhoud is mooi, maar ook de stijl van de schrijver spreekt aan. Het is een kleine roman, waarin de meeste zinnen raak zijn. De stijl van de monoloog interieur die door James Joyce in de moderne literatuur populair werd, wordt door hem onverminderd en in volle glorie toegepast. Dat vraagt wel aandachtig lezen van een welwillende lezer.

Vastelaovend in Limburg

Nogal sceptisch bekijk ik de kaft van het nieuwe boek geschreven door Jan van Mersbergen. Naar de overkant van de nacht staat er. Geen onbekende auteur, deze Amsterdammer. Hij heeft al een aantal goede titels op zijn naam staan. Maar een boek over de vastelaovend? Een boek over de vastelaovend in Venlo, geschreven door een Amsterdammer? Mijn eerste ingeving? Je begeeft je op glad ijs Jan, om als ‘buitenstaander’ over de vastelaovend te schrijven. Maar toen ik de met prinsenmutsen bezaaide kaft bekeek, de omslag las en nadacht over het genre roman in deze context, werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik begon te lezen en hield niet meer op. Mijn scepticisme bleek totaal ongegrond.

Van Mersbergen beschrijft de vastelaovend op een indringende, fascinerende manier. Vastelaovesvierder of niet, je moet het gewoon voelen. De beeldende en gedetailleerde manier van schrijven roept onwillekeurig beelden op. Als je even je ogen sluit, ben jij in dat kleine krappe kroegje in Venlo, sta jij tussen de springende en schreeuwende meute en kijk je hoe alles om je heen gebeurt, verkeerd in een aanhoudende roes, veroorzaakt door drank en joeksigheid. Lezen is beleven in dit geval. Je wordt meegesleept in een verhaal met contrasten. Saamhorigheid en eenzaamheid. Feestvreugde en intense verwarring, vreugde en verdriet. Het boek laat verschillende facetten van de vastelaovend zien, maar ook de interne oorlog die de hoofdrolspeler Ralf voert met zichzelf. In de hoop zijn gedachten en leven weer op orde te krijgen.

Kunstig zijn de verschillende verhaallijnen met elkaar verweven. Van Mersbergen beschrijft de liefde van Ralf voor zijn vriendin Sara en de kinderen, maar ook de moeilijkheden en het verdriet dat hij met zich meedraagt als de kalender op zijn borst en die hem beklemt en verward. En intussen barst het feest in alle hevigheid los. Deze man beleeft alle emoties die een mens kan kennen. Het verhaal over een man die tijdens de vastelaovend in Venlo met een wirwar aan emoties, nieuwe vrienden, vijanden en inzichten zichzelf probeert terug te vinden.

De auteur weet de Venlose vastelaovend op een ludieke manier weer te geven. En boeit de lezer met iedere bladzijde meer. Chapeau Jan, voor deze geweldige prestatie! (Petra Hendriks)

Radio L1 Cultuurcafé

Heel knap gedaan, het typeren van Vastelaovend. Want hoe doe je dat? Je begeeft je natuurlijk op glad ijs als je als Randstedeling het waagt over het Limbugse feest te schrijven. Maar hij heeft heel goed ‘Show, don’t tell’ gebruikt. Dus niet zeggen hoe het is, maar van binnenuit beschrijven. Hij beschrijft verklede mensen, hij beschrijft hoeveel bier er wordt gedronken, hij beschrijft de nuances van hoe mensen elkaar omhelzen, hoe gesprekken ontstaan, heel veel liedjes… heel goed getypeerd. Heel ontroerend ook. De lollige kant– de joeksige kant – van het feest zit er zeker in maar ik vond vooral die ontroerende momenten waarop hij geraakt wordt door het feest, hoe hij wordt opgezogen door de mensen en de momenten waarop hij terugdenkt aan zijn kinderen, dat feestgeweld ten op zichte van die kwetsbare kinderen thuis, die combinatie vond ik heel mooi gedaan. Volgens mij moet je als buitenstaander gewoon in dit boek gaan, je net als de hoofdpersoon in het boek storten zoals hij zich in de Vastelaovens stort. Niet te veel over nadenken. Beleef het als een roes en ik zou willen zeggen: Lees het in één ruk uit. Dat is het beste. (selectie uit een gesprek in een live radio-uitzending – Annemarie Staaks)

Anna van Gelderen

Dit boek zit vol met dit soort prachtige beelden, die alleen maar des te mooier worden doordat ze zo sterk contrasteren met de dronken meute en met de keiharde carnavalshits, die een continue achtergrond vormen. Ralf moet zich verliezen in de de overgave aan de roes om zo zichzelf weer terug te vinden na jaren intensief gezinsleven, eindeloos geven en schuldgevoelens. Zo simpel is het. Maar gemakkelijk is anders, want alles tijdens de wilde carnavalsnacht doet Ralf aan zijn jeugd en aan zijn gezin en aan zichzelf denken. Toch zal hij er gelouterd uit komen. Naar de overkant van de nacht is een boek vol carnavalsgestamp, maar ook met lyriek; er is hier en daar lichte tragiek, maar ook humor. Het is verslavend en bedwelmend. Het is een stream-of-consciousness verhaal en toch heel toegankelijk. Het is een briljante roman die me nog lang zal bijblijven.

NLPVF

The true meaning of Carnival. Van Mersbergen’s work invariably focuses on characters who have a highly developed emotional life yet are barely able to articulate their feelings in concrete terms, let alone to change anything about their situation. They are therefore typical loners, who manage to inspire robust compassion in the reader, in novel after novel. With To the Other Side of the Night, Van Mersbergen demonstrates he has attained perfect command of his art. The novel is about carnival, or Vastelaovond, as people in Limburg call the festival on the eve of the forty days of fasting that leads up to Easter. Ralf has been persuaded by his uncle to come to his old hometown and celebrate. After having said goodbye to his girlfriend and children, he joins the revelry, dressed up as a ferryman. He soon loses track of his uncle in the bustle of brass bands and drunken crowds, and does not remain sober himself either.

In a fuddle of alcohol reminiscent of Malcolm Lowry’s Under the Volcano, he reports on many encounters, including one with a group of Mexicans, a sunflower called Sunny and someone disguised as a priest. The latter tells him it’s only at Carnival that people finally become who they are. As Ralf exhausts himself physically, he gets to the core of his existence, the most important feature of which is his desire to be a good father. What does he really want? Simply to care for his children, to give them ‘love, warmth and apple juice’. Van Mersbergen circles artfully around that core. The more Ralf drinks, the more powerful and harrowing his story becomes: the children are not actually his, the youngest two are deaf and blind, he cares for them at night because their mother no longer can, and so it goes on. In this deeply moving story about ordinary people, celebrating Carnival means plumbing the depths and emerging purified.

Vors Joeccius XI van Venloosch Vastelaoves Gezelschap Jocus, Harry Pouwels

De Venlose Vastelaovend wordt indringend beschreven. De meeslepende muziek en dans roept diepe emoties op van vriendschap, verbondenheid en onvoorwaardelijke overgave aan het leven. Jan van Mersbergen laat zien dat de Vastelaovend méér is dan een gewoon feestje.

Michael Berg

Ik lees nu jouw Naar de overkant van de nacht en droom van de vastelaovend!

Tsead Bruinja

Prachtboek, inspirerende overgave en stijl.

Renee van Marissing

Afgelopen week Naar de overkant van de nacht heb gelezen, een prachtig, warm en innemend boek. Tijdens het lezen raakte ik redelijk bezopen, zonder te drinken, dat lijkt me nogal een verdienste. Iets dat me ook overkwam toen ik Een dagje naar het strand van Heere Heeresma las.

Kluun

Op strand Rode Zee bij 30gr over vastelaovend bij -15gr aan t lezen. Toproman van Jan v Mersbergen

Tommy Wieringa

Wat een goed boek is Naar de overkant van de nacht. Elke keer als ik het opensloeg, steeg er een geweldig rumoer uit op, en als ik het dichtsloeg was het onmiddellijk weer stil, zoals bij een verjaardagskaart met een elektronisch deuntje erin. Een indrukwekkend effect.

Simone ten Caat

Wauw. Jan. Wauw. Ik heb zo genoten van je boek. Het is zo absurdistisch en realistisch tegelijkertijd. Kwetsbaar, oprecht en met zulke mooie vondsten. Ik heb geen echte ervaring met carnaval. Dus. Dank voor het schrijven van dit boek.

Joubert Pignon

Onterecht die 5 sterren overal. Het hadden er minstens 6 moeten zijn. Wat-Een-Boek!

Sieger Sloot

Wat een weergaloos mooi boek. Ik ben dronken uit het boek gekomen. Het is ongelofelijk hoe treffend je beschreven hebt hoe je denken en associëren dan gaat. In een op alle fronten wonderschoon boek. Hulde!

Emma Fasol

Geweldig, die kerstbomen.. #blz86 Aan een stuk door gelezen tot nu toe, wat een prachtig boek…

Hélène Gelèns

Wat een geweldig boek!

Daan Heerma Van Voss

Dat is 1 lekker boekie dat je hebt geschreven, Jan!

Maarten Inghels

Gisteren Naar de overkant in een ruk uitgelezen. Een goede roes!

Rense Sinkgraven

Krachtig, meeslepend en zeer ontroerend. Jan van Mersbergen is een dichter.

Hedwig Selles

Zwaar onder de indruk, heel heel heel ontroerend.

Thomas Heerma van Voss

Vandaag de tijd genomen/gevonden je (laatste) boek te lezen: erg mooi, Jan. Ontroerend, meeslepend, energiek. Complimenten.

Louis Stiller

Wat een goed boek. Echt goed. Aan de oppervlakte goed, een razende roes waarin je helemaal wordt opgenomen door de gedachten van die Ralf maar ook het verhaal daaronder en – wat zo knap is – het verhaal daar weer onder. En zoals het bij goede literatuur betaamt: na het lezen stopt het niet, in je hoofd.

Aleid Truijens

Wat een ongelooflijk mooi boek, ik was er erg ontroerd door.

Yolande Entius

Ik ben aan de overkant. Prachtig.

Wil Boesten

Bereikte de achterkant van de Overkant en maak een diepe buiging.

Norbert Pek

Naar De Overkant Van De Nacht van Jan van Mersbergen uitgelezen. Dat is pas een goed begin van 2012. Een boek om in te verdrinken.

Rick van Leeuwen

Wat ontzettend goed!

Willem Uylenbroek

Geloof me, moest over twee no go’s heen Carnaval én “inner conversation” romans maar wat een prachtig boek.

Ivo Victoria

Naar de overkant van de nacht, @janmersbergen. It’s true what they say.

Igor Wijnker / (2)

Ik word een beetje dorstig tijdens het lezen van ‘Naar de overkant van de nacht’ / Ik heb ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen uit. Daar kan ik kort over zijn: het is een meesterwerk.

Louis Nanet

EEN TOP-BOEK! (en dat zegt deze man niet vaak)

Toine Heijmans

Wat een waanzinnig mooi boek, Naar de overkant van de nacht van @janmersbergen. Gonst in je hoofd.

James Worthy

Echt een strak vet boek.

Charlotte Mutsaers

Ik heb genoten van Naar de overkant van de nacht. Het is een van de weinig boeken die je niet zozeer meetrekken in een verhaal maar in een bepaalde sfeer zoals bv (mutatis mutandis!) Oogst van Stijn Streuvels.

Maartje Smits

ik baal er ontzettend van dat het uit is. Wat goed!!!

Cindy Hoetmer

Het is alles wat iedereen zegt! Een levensechte trip. Mooi.

Esther Gerritsen

Je boek is prachtig. Helemaal. Het doet zelfs pijn.

Walter van den Berg

Prachtig boek.

Jerry Goossens

Heb em net uit. Prachtig. Diepe buiging.

Gerwin van der Werf

Fuck, ik wou dat ik dat kon.

Aliefka Bijlsma

Prachtig, een pareltje echt.

Peter Zantingh

Zeventig bier en dan nog wat, hoe krijgt die Ralf het voor elkaar. Maar een mooi boek Jan, een man op een avond, op een kruispunt, en in een roes, zoals je het zelf beschrijft.

Marten van der Veen

Een verdomd goed boek! Je vertelt over carnaval, je legt uit. Je laat zien hoe men het vieren moet, en hoe je daarbij drinken zal. Je zegt dat men eerst moet geven, geven, geven en daarna pas nemen kan. In dit verhaal zit veel gevoel en tederheid. Knap hoe je de verschillende verhaallijnen, over het verleden, zijn jeugd, zijn huidige liefde en het feest in elkaar draait. Rimpelloos loopt het in elkaar over. Echt verdomde knap hoe soepel dat gaat. Je hebt mijn hart geraakt.

Maartje Wortel

Ik vond Naar de overkant van de nacht prachtig. Verstikkend en vrij tegelijkertijd. Je maakt poezië van het carnavalsfeest. Het was heel dichtbij en hard en zacht. Een rijk boek. Taal als water, in beweging, overal tegelijk, stuwend, iets kleins werd iets groots en andersom. Ik hou van water, laat dat duidelijk zijn. Hoe dan ook: mooi, dus.

Elke Geurts

Genoten van je boek en al die beelden. Niet te stoppen beeldenstroom. Dat moet nog eens rustig teruggelezen worden. Ik zie vandaag iedereen in pekskes rondlopen.

Laura Watkinson

Naar de overkant van de nacht – een geweldig boek. Petje af!

Jamal Ouariachi

Als ik mij voor dit rubriekje moet (wil) beperken tot boeken waar ik op een of andere manier enthousiast van word, dan moet ik constateren dat de oogst de afgelopen twee weken schraal was. Eén boek springt er echter uit: het onlangs verschenen Naar de overkant van de nacht, van Jan van Mersbergen.

Carnaval? zegt de arrogante hoofdstedeling. Dat is toch een verkleedpartijtje waarbij die boeren in het Zuiden des lands zich lam drinken? Dat beeld gaat aan diggelen bij lezing van de nieuwe roman van Jan van Mersbergen, waarin ‘Vastelaovend’ in Venlo niet alleen decor is, maar bijna een personage. Een personage dat de andere personages in de roman vele uren lang in de greep houdt. Vastelaovend is hier geen escapistisch zuipfestijn, maar een catharsis die je alleen kunt doormaken als je genoeg lef hebt (en een stevig gestel). Dat is op zichzelf al verfrissend, maar het meest opvallend aan deze roman is toch hoe dat gebeurt. (lees verder)

Hier zie je, nog sterker dan in het vorige fragment, het schakelen van een sensorische, poëtische toon (ijzige kus), via alledaagse fenomenen (Raket, frietkeet) naar regelrechte platvloersheid (die als zebra verklede figuur die staat te kotsen). Zo is de verteltrant het hele boek door: associaties, contrasten, snelle schakelingen gevolgd door kalme, ingetogen passages, een verstilde toon die verbroken wordt door iets plats. Kortom: zoals ik mij, vanaf nu, carnaval voorstel. Het is wellicht een beroepsdeformatie, maar dit is zoals ik lezen het heerlijkst vind: als ik me bij een boek vol verwondering afvraag: hoe doet die schrijver dat?

Henk van Straten

Ik las dit weekend de nieuwe, stampende carnavalsroman van Jan van Mersbergen. Eigenlijk verschijnt die pas de 11e van de 11e, maar bij hierverschepen te ze ‘m nu al, met exclusief Limburgs voorwoord. Wat een gaaf boek. De koortsige roes deed me denken aan Under The Volcano van Malcolm Lowry. Maar dan met meer liefde, op een kortere afstand, met kortere zinnen en een hoofdpersoon die níet al heeft besloten ten onder te gaan, maar vecht, en twijfelt, en zuipt, en danst, en gaat, en stampt, en als een schipper naar de overkant van een betoverende, gestoorde nacht vaart… Goed gedaan, Jan! En de Maxicanen (met een A ja) zijn betoverend en geweldig. Uniek in de Nederlandse literatuur.

Frans Pollux

Wat een prachtig boek. Een dronkemansrit waarin de roes je dichter bij de waarheid brengt, zoals ik de vastelaovend al jaren beleef. Deze roman brengt je in een roes in één Venlose nacht naar de overkant. Zintuigelijk en incl. BeerBeejhaldBukske! Mooie vertelling, mooie drive, mooie verwijzingen. Prachtig hoe de schippersgeschiedenis en het thema van niet horen en niet zien maar voelen door je verhaal gewoven is. De eindscène maakt grote indruk. Vakwerk.

Gerbrand Bakker

Mooi. Stil en razend, geconcentreerd en losgeslagen. Echt. Pet af.

@DeNweBoekhandel

Las je boek gisteren. Dronken zonder te drinken. Erg mooi.

Libris Plukker Schagen

Een ‘joeksig’ boek dat niet alleen doet verlangen naar Carnaval, maar zeker ook naar meer boeken van Jan van Mersbergen. In beeldende taal schetst Jan van Mersbergen de lezer het verhaal van Ralf die zich laaft aan Carnaval, terwijl zijn vriendin en haar probleemgezin thuis wachten. In zijn ‘Veermanspekske’ schippert hij heen en weer tussen de eisen van dit gezin en zijn eigen gevoelens omtrent zijn relatie en leven. Als lezer belandt je al na de eerste zin in een overvolle kroeg tijdens Carnaval en wordt je meegezogen met het feest, maar ook met de gevoelens van Ralf. De vrolijkheid waarmee het verhaal begint, wordt emotioneler naar mate het verhaal vordert en er meer drank in de man komt. (Monique Manshanden)

Libris Venstra

Van Mersbergen grijpt de lezer vanaf het begin met een rake indringende poëtische stijl. Hij plaatst de lezer in het hoofd van Ralf. Ralf, zoon van een schipper, gaat naar de Vastenavond met zijn oom. Om er even uit zijn. Even zonder de zorg voor zijn ingestorte vrouw Sara, de blinde doofstomme tweeling, dochter Maybelle en zoontje Alvin. Ralf ziet zich in gesprekken met de verklede carnavalsvierders en door de onbegrensde hoeveelheid alcohol heen en weer geslingerd tussen allerhande emoties. Liefde, schoonheid, loyaliteit, het gevoel niet de echte vader te zijn, ergernis over het gebrek aan dankbaarheid. De vermoede vluchtigheid van het carnaval schijnt Ralf ineens veel intiemer, dieper dan hij veronderstelde en brengt hem zelfs dichter bij zichzelf en de liefde. Middels knap geschreven observaties brengt van Mersbergen het carnaval, de geuren, de kleuren, tot leven. Zo schept hij een perfect toneel voor dit ontroerende verhaal. Van Mersbergen knalt een verhaal door je leden met een snelheid en intensiteit die na de laatste bladzijde onmogelijk waar lijkt te kunnen zijn. Indringend, knap, ontroerend. Van Mersbergen moet je Lezen! (Remco Houtepen)

Boekblad

What if? Wat als ik toen iets anders had gezegd of gedaan? Ik heb wel eens momenten van introspectie en dan komt deze vraag wel eens in mij op. Wat als ik toen ‘ja’ had gezegd tegen die organisatie of ‘nee’ tegen die dame? Wat is dat: nostalgie? Of erger: spijt over hoe dingen gelopen zijn? Waarom hebben we eigenlijk dit vermogen tot haarscherp herinneren van die momenten die we misschien anders hadden willen doen? Deze eigenschap is alleen goed voor masochisten en verhalenvertellers. Iedereen die niet depressief wil raken, gaat dan ook niet in zijn eigen geheugen graven naar momenten dat het anders had kunnen gaan. Nee, die laat deze zieke trip over aan filmers en schrijvers en hoopt dat hij iets leert van het gespartel van de personages die gefrustreerd omkijken. Dus dank aan Jan van Mersbergen en Stephan Enter. En natuurlijk aan Ralf en Vincent, de personages die soul searchen. En hieraan bijna ten onder gaan. (…)

Ralf, uit Naar de overkant van de nacht, heeft wel de mogelijkheid gekregen om zijn eigen what if te leven. Toen hij elf was, heeft hij bruut de verliefdheid van een klasgenootje afgewezen. Zevenentwintig jaar later komen ze elkaar weer tegen en besluit Ralf om het goed te maken. Al vijf jaar zorgt hij dag en nacht voor haar en haar gehandicapte kinderen. Nauwelijks slapend, boete doend voor zijn vroegere botte gedrag. Want als hij toen het lef had gehad om ‘ja’ te zeggen, dan was haar dit leven bespaard gebleven. Maar nu kan hij niet meer. De jaren zonder slaap en het constante geven hebben hem gesloopt en hij weet niet meer of hij dat leven met Sara en haar kinderen nog wel verder wil.

Wij vinden hem aan het begin van een lange carnavalsnacht met al tig bier achter de kiezen en nog veel meer in het verschiet. Hij is op zoek en hij moet het gevonden hebben voordat de nacht hem inhaalt. ‘Als je veel geeft, dan krijg je ook veel terug.’ Met deze zin als leidraad vindt hij aan de overkant van de nacht dat waarnaar hij op zoek ging. Dat was iedereen probeert te vinden die aan introspectie doet: zichzelf. Jan van Mersbergen en Stephen Enter laten zien dat literatuur nog steeds iets vermag. Het persoonlijke universeel maken en daardoor inzicht bieden in het innerlijke leven van de lezer. (Mark Schaap)

Boekhandel Plukker

Net het wonderschone ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen uitgelezen #aanrader! (Janine Waiboer)

Linnaeus Boekhandel

Binnen een mum van tijd sta je naast Ralf, in het café, met je schoenen in een laagje bier, de muziek net even te hard, de warme bezwete lijven net iets te dichtbij. Je probeert een gesprek aan te knopen, er botst iemand tegen je op, o sorry, jij nog een biertje?, ja, is goed, dank je, kra kra! proost. Ook al ligt Ralf veertig biertjes voor op de lezer, je zit binnen een paar pagina’s in dezelfde roes en drijft moeiteloos mee op de gedachtestroom die door zijn hoofd kolkt. Die lijkt onsamenhangend en springerig, maar het kan maar één kant op – naar de overkant van de nacht. Toen ik halverwege moest stoppen met lezen omdat de plicht riep, had ik het gevoel of de cafédeur achter me dichtviel. De stampende muziek hoorde ik nog vaag op de achtergrond, mijn oren suisden en ik verwachtte een diepe teug koude, frisse lucht toen ik inademde (in het boek is het vijftien graden onder nul). Een boek dat je zo snel bij de lurven grijpt en het lezen tot een bijna fysieke ervaring maakt, durf ik te bespreken zonder het einde te kennen. En nu duik ik snel de kroeg weer in. (Edith Vroon)

Pauze nemen bij het lezen is net zo funest als bij het Vasteloavend vieren. Doorgaan met feesten en met lezen is het devies, dan geniet je er het meest van. De alcohol stroomt rijkelijk en tegelijkertijd worden de mooie facetten van het feest beschreven en speelt zijn eigen leven regelmatig op tussen het hossen, de Jägermeisters en de pilsjes door. Een sfeervol, warm en bij vlagen ontroerend portret van dit volksfeest en Ralfs persoonlijke leven. (Jeanine)

Op pagina 32 van zijn roman Naar de overkant van de nacht geeft Jan van Mersbergen de perfecte samenvatting van zijn boek: ‘Als je toch eens zoiets moois zou kunnen schrijven, zei hij. De Vastelaovend vangen in woorden.’ En ik kan het beamen, daar is Van Mersbergen zeer goed in geslaagd! (Roxanne)

Koops Boeken

Zo af en toe lees ik een boek in één ruk uit, bij dit boek kon het niet anders. Prachtig! Fantastisch hoe de verschillende verhaallijnen naadloos met elkaar verweven zijn. Magnifieke eindscène. (Rogier Knipscheer)

Boekhandel Schimmelpennink

Liefderijk, poëtisch, prachtig. (Marianne) / Jan van Mersbergen heeft een meesterwerk afgeleverd! (Ton Schimmelpennink)

@BloemendaalBoek

‘Naar de overkant van de nacht’ is uit. Zucht. Mooi gedaan. Een minpuntje. Ik vrees de koppijn morgen. Zoveel drank. Man! 🙂 Diverse verhaallijnen zijn moeiteloos met elkaar verweven. Dat is fijn lezen. De subtiliteit waarmee die verhaallijnen verwerkt zijn, maakt dat de roman me ontroert.

Matthijs Van Duijvenbode

Wat een ontzettend mooi boek! Prachtige observaties en associaties. Heerlijk om te lezen omdat het ook zo speels is. Maar ook zeer gevoelig. Heel inspirerend. Ik las het op een Thais strand, maar ik zat met m’n hoofd in een hete Limburgse feesttent.

@JufLeest

Ik las ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen en vond het erg mooi. Ook voor niet Vasteloavend-kenners interessant!

Lex Uiting

Trouwens een tip voor iedereen die niets van carnaval begrijpt: lees het boek van Jan van Mersbergen, Naar de overkant van de Nacht. Hij komt elk jaar met zijn vrienden naar Venlo naar carnaval en kan nog veel beter dan ik uitleggen wat nou de geest van Vastelaovend is. De saamhorigheid, de liedjes die alles verbinden en het dialect waar mensen in spreken is gewoon van ontelbare waarde voor een stad.

@JaapFriso

Eerste vakantieboek uit, van @janmersbergen zelf gekregen: Naar de overkant van de nacht. De goede week ervoor! #carnaval #prachtig

André

Citaat: ‘Ik voel weer de warmte van Sara’s gezin waarin ik ondergedompeld werd nadat ik het rijtjeshuis van mijn drinkende oom inwisselde voor haar woning. Die eerste weken, die eerste maanden. De fysieke drukte van vijf mensen. De warmte van de tast. Sara die een hand op mijn rug legde wanneer ik aan tafel stond en Helen of Nettie hielp met eten.’

Review: De schrijver Jan van Mersbergen wist met zijn boek zowel de jury van De librisprijs als die van de Gouden uil te imponeren. Deze talentvolle auteur leerde ik kennen door zijn onvolprezen boek Morgen zijn we in Pamplona, één van de sterkste Nederlandse romans die ik de laatste jaren gelezen heb. Het verhaal wordt héél sober weergegeven, maar het roept een spanning op waar je kippenvel van krijgt. Het boek gaf me als lezer een uppercut van jewelste. Het hoofdpersonage was dan ook niet voor niets een bokser! Met vaak korte, hamerende zinnen die ontdaan zijn van sentiment en op het eerste gezicht niet zo bijzonder lijken, bouwt hij een daaronder broeiend verhaal op. Diezelfde schitterende stijl bepaalt ook weer de sterkte van Naar de overkant van de nacht.

Het is carnaval in Venlo, de beruchte en beroemde vastelaovend. Ralf, verkleed als veerman en met een kalender om zijn nek waarvan hij bij elk biertje een nummertje afscheurt, gaat de nacht tegemoet met als doel die te trotseren. De figuren die hij ontmoe, om van de ene naar de andere kant van de nacht te varen krijgen kleurrijk gestalte. De gewoonlijk zo plichtsbewuste Ralf wordt stilaan ladderzat, maar in de minder nevelige momenten laat de schrijver hem reflecteren op zijn problemen thuis. Van Mersbergen beschrijft de vastelaovend op een indringende, fascinerende manier. Je wordt meegesleept in een verhaal met contrasten. Saamhorigheid en eenzaamheid. Feestvreugde en intense verwarring, vreugde en verdriet. Het boek laat verschillende facetten van de vastelaovend zien, maar ook de interne oorlog die de hoofdrolspeler Ralf voert met zichzelf. In de hoop zijn gedachten en leven weer op orde te krijgen. Kunstig zijn de verschillende verhaallijnen met elkaar verweven. Van Mersbergen beschrijft de liefde van Ralf voor zijn vriendin Sarah en de kinderen, maar ook de moeilijkheden en het verdriet dat hij met zich meedraagt. Steeds dieper dringen we door tot de ware aard van carnaval en de zielenroerselen van Ralf. De vertelling verspringt ook vaak in de tijd. Het ene moment staat hij aan de toog in een dampende kroeg, de volgende alinea is hij thuis bij Sara, meteen daarna staat hij op de boot van zijn ouders om weer terug te keren in het heden. Maar geen nood, de schrijver houdt je wel bij de les. Dit bijzonder knappe boek heeft me Morgen zijn we in Pamplona niet kunnen laten vergeten maar ik zou toch héél blij zijn, indien hij minstens één of liever twee nominaties zou kunnen veroveren.

Fred Hendrikx

Een prachtige roman waarin de schrijver ook nog eens de essentie van de Venlose Vasteloavond beter weet te raken dan de Venlonare zelf kunnen.

@kimderkx

Gisteren ‘Naar de Overkant vd Nacht’ van @janmersbergen uitgelezen. En vannacht over vastelaovend gedroomd. Ik was verkleed als gôldstök.

@saravangorp

Eindelijk gelezen: ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen. Adembenemend. Lees dat boek. Voor de roes, de cadans, de taal.

@LucVolders

Scheurde op t eind van H 10 n blaadje weg zou de Pater zeggen. Inspiratie gekregen veur nu leedsjes!

Een echt Venloosch Maedje

Ik ben opgegroeid met de jaarlijkse Vasteloavend. Sinds 13 jaar woon ik in Australie en hier in de stadsbibliotheek vind ik Naar de overkant van de nacht. Mijn dank voor deze unieke ervaring. Ik zing de liedjes gezellig mee, loop door Venlo alsof ik er ben en kan de Vasteloavend voelen in mijn lijf. Ik geniet ervan, bedankt.

Jannie Trouwborst-van Oostrum

Naar de overkant van de nacht van Jan van Mersbergen. Eindelijk weer eens een boek gelezen dat je onmogelijk kunt wegleggen. Wat ontzettend knap geschreven!

@PPJvdM

Zojuist ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen uit. Prachtige, heftige roman, nog nooit zo goed dronkenschap gelezen #Dorst!

@keesdekoning

heb mijzelf gisterenavond naar de Overkant Van De Nacht gelezen. Volgens mij de beste manier om jouw prachtige boek te lezen

Ine Hinssen-van Der Vorst

K heb aan de Middellandse Zee, lekker op t strand met 30 graden eindelijk je boek gelezen…heerlijk, vond t super om de Vastenaovend op die manier nog ns te beleven!

@EefjeA

Wat een trip. Naar de overkant van de nacht. En m’n Noord-Limburgse roots. In m’n vakantiepekske. Mooi!

@kasperdijk

Na het lezen van ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen is mijn mening tov carnaval ietwat milder.

@esvdweerden

#Naardeoverkantvandenacht van @janmersbergen gelezen tussen Nancy en Liège. Herkenbaar. Mooi. #asdesterredaobaovestraole

@ClaudiaDBraber

Prachtig boek!!

@sonjabarentsen

Naar de overkant van de nacht van Jan van Mersbergen uit. Leest als een grote dronken roes. ?#leestip

Simon van der Sleen

Naar de overkant van de nacht is geweldig, ik heb het ademloos uitgelezen.

@gederks

Naar de overkant van de nacht gelezen.Indrukwekkend!!

@IngridHarms

Gorcumse schrijver @janmersbergen over ?#vastelaovend? in Venlo: Als je iemand mist, ben je nooit alleen. ?#mooi? ?#lekkerlezen? ?#aanrader.

@willemijndicke

werd dronken alleen al van het lezen van jouw laatste roman. Wat een mooie beschrijving van drankdoordrenkte verbondenheid.

@giovanni_l

Las t en zweeg. Want de roes, t thema, de voelbare sfeer, pijn, loutering .. je pregnante zinnen Ben er stil van #ndovdn

@BrandNew_ideas

In het kader van het integreren in Venlo ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen aan het lezen. Bloedmooi!

@Tenaanval

Voor het eerst sinds lange tijd weer eens een boek in één ruk uitgelezen: Naar de overkant vd nacht van @janmersbergen. Aanrader.

@NinaSD

Weinig gelezen deze vakantie. In het vliegtuig in één ruk het prachtige ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen gelezen. #tip

@nicolienhermens / (2)

Tijdens een nachtvlucht naar de overkant van de wereld las ik ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen. Waar is mijn bed? / Ik vond het schitterend, liefdevol en verdrietig. Prachtig dus.

@scriptplus

‘Naar de overkant van de nacht’ van Jan van Mersbergen is alom geprezen. En terecht! De intensiteit van het verhaal spat van de pagina’s.

@HannekeBoers

Wat heb jij een mooi boek geschreven ‘Naar de overkant van de nacht’

@mvanrooij

Lees Naar de overkant vd nacht vn Jan vn Mersbergen. Wonderlijk boek. Stijloefening. Meeslepend cadans. Carnavalsnacht in Venlo. Jaloers op!

@vincentt1977

Uit! Geen liefhebber van fictie, maar echt genoten van ‘Naar de overkant…’ #ontroerend #vastelaovend

Bunt blogt

Nog nooit had ik iets van Jan van Mersbergen gelezen. Maar nu heb ik zijn laatste boek, Naar de overkant van de nacht, gelezen en zijn debuut, De grasbijter, ligt op me te wachten. Het is een van de meest ontroerende boeken die ik sinds lange tijd gelezen heb. (…) Je kunt niet anders dan meeleven met deze Vastelaovendvierder, meevoelen met hem, meevieren en meelijden. Ik was helemaal beduusd van het boek. Echt heel goed! Lezen dus! Kopen! Weggeven! Er reclame voor maken!

@PauldesPaysBas

Ik heb een nieuw Nederlandstalig lievelingsboek: #NaarDeOverkantVanDeNacht. Bedankt!

@NRGmaurice

Naar de overkant van de nacht. Carnaval als reiniging van de ziel ? Mooi doorweven verhaallijn.

@twinsfab

Genietend van een Lagavulin met Jan van Mersbergen naar de overkant van de nacht Inderdaad de vasteloavend in woorden gevangen #librisnieuws

@AntoniusS

‘Naar de overkant van de nacht’ van Jan van Mersbergen is een prachtige roman.

Iris Drenth

gisteravond je boek uit gelezen. ik ben geradbraakt

@JoletPlomp

#Naardeoverkantvandenacht Wat een boek! Ik ruik, proef en voel het carnaval. Kan het niet wegleggen. @janmersbergen Dank!

Fons Quix

Voor de tweede keer in zeer korte tijd “naar de overkant van de nacht” van Jan Van Mersbergen gelezen. Fantastisch boek!

Janine Westerveld

Wow wat een prachtig boek. Ik ben aan de euverkantj beland. Elke avond genoten van het vastelaovendjsgeveul. En toen het einde. Diep onder de indruk. Dank je wel!

@olddutchvenlod

Leuk boek hoor, maar toen ze in hoofdstuk zeven naar de Loco gingen ben ik er mee gestopt.

@GerardDeBruijn

hij mag ‘m winnen @janmersbergen lekker vet modern boek, meeslepend, helemaal van deze tijd. vasteloavend wordt nooit meer hetzelfde.

@janveldman

Onvergetelijk!

@mada65

Gisteren “Naar de overkant van de nacht” van @janmersbergen uitgelezen. Weer terug in de vastelaovend #herkenbaar #ontroerend #meeslepend

Louis ter Burg

Net je boek uit. Erg mooi. Broeierig en poëtisch.

Manfred Boor

…vanmiddag sloeg ik deze roman open en begon te lezen, een paar uur later sloeg ik het dicht, staarde nog een halfuur naar de omslag en besefte me dat “naar de overkant van de nacht” van Jan Van Mersbergen in elk opzicht een ‘klein meesterwerk’ is, meer dan je moeite waard.

Renata De Andrade

ik ben al lyrisch bezopen, en heb nog 130 pagina’s te gaan!

@delezersvriend

Fantastisch boek om een avond over door te praten! ‘Naar de overkant van de nacht’. Jan van Mersbergen. http://bit.ly/xOYfud.

@BloemendaalBoek

@Hendrikje01 Sylvia bereidt zich voor op haar 1ste Limburgse carnaval en kocht dus het boek van @janvanmersbergen Naar de overkant vd nacht.

Tim Peeters

In lange tijd niet zoveel plezier in lezen gehad. Ik heb je boek in etappes gelezen, want na iedere 10 bladzijdes voelde het alsof ik zojuist een krat bier had meester gemaakt. Prima. Een boek om ‘in te drinken’ op zaterdagavond Top!

@daphnewiersma

Ik mag het nieuwe boek kiezen. Het wordt ‘Naar de overkant van de nacht’ Hoorde erover op #radio1. #boekenclub

De Klep

Ik heb t net uit. Heerlijk boek. Helemaal niet moeilijk doorleesbaar. Twee avonden en het was gepiept. De recensie in De Limburger was helemaal een ramp overigens.

De Kazachstaanse collega van @roy_d

Carnavalboek in een adem uitgelezen. Het was toch wel een goed boek.

Jan Veldman

Ik kreeg bij het lezen van je boek zin het ook in de bittere kou op een zuipen te zetten. Dank voor de mooie leeservaring!

Marian Maas

Kreeg je boek van mijn zoon henk. net uit. prachtig, liefdevol ontroerend en troostrijk, dus rijk boek. dank dank.

@ulrikedw

Net een prachtig boek van @janmersbergen gelezen…

@diyana

Ik ben juist aan het lezen in ‘Naar de overkant van de nacht’ van @janmersbergen Meeslepend, prachtig, ontroerend, mooie taal.

@janm

Naar de overkant van de nacht. Mooi gestileerde roman over een carnavalsnacht in Venlo. Deze 6e van Jan van Mersbergen smaakt naar meer.

@sl1970

Weer zo’n fijne #vakantiedag: uitslapen, sporten, naar de film (Carnage) en prachtig boek #lezen: Naar de overkant van de nacht.

@waardenburg

Heb ‘m uit: indrukwekkend staaltje!

Ninke van der Leck

1e kerstdag stond voor mij in het teken van Vastelaovend. Jan, echt een prachtig boek. Dank je wel!

Jacco van Mersbergen

Tot in Maleisië wordt je boek goed gelezen. Zowel Ilze als ik hebben ervan genoten- echt heel goed! En we kijken nu al uit naar de 11e dag van onze vakantie, want die wordt joeksig! 🙂

@maartenvanriel

Prachtig!

@kiekse

#Woepsie per ongeluk Naar de overkant van de nacht van @janmersbergen uit voordat k uberhaupt op vakantie ben. Goed boek, krijg er dorst van.

Will van Sebille

Ik was voor een boekpresentatie in Venlo bij boekhandel Koops en een van de dichters die bij ons uitgegeven heeft, zei me dat ik echt jouw boek – Naar de overkant van de nacht – moest lezen. Ik heb het boek dus gekocht en gelezen en vond het prachtig. Als lezer moet je je overgeven aan de gedachtenstroom van Ralf en vooral geen houvast aan structuur of chronologie willen hebben maar als je dat kunt, dan word je beloond. Zo voelde ik dat. Prachtig.

Joeks Hoeden

Net je boek uit, was er door verrast. Voor mij duurde het een paar jaar voor ik de kern van de Venlose Vastelaovend kon raken. Jij doet dat in 1 nacht.

Noortje Lina

Top! Complimenten, erg leuk en goed geschreven! Ook de ideale manier om mijn vriend (ook geen Venlonaar) vast over de vastelaovend in Venlo te laten lezen, ik weet zeker dat ‘ie meekomt komend jaar!

@mvdoorn

Een tollende, geweldige roman. Tjeempie. Chapeau @janmersbergen, het was prachtig.

@MariekevdMast

#prachtig hoe een man in één nacht zichzelf wordt. Naar de overkant van de nacht van @janmersbergen #leesdatboek

@mkleinhoonte / (2) / (3)

In Naar de overkant van de nacht van @janmersbergen is blijven benoemen een remedie tegen verdriet, een manier om grip te krijgen op het bestaan en het onzegbare een stem te geven. Wat een prachtroman! En nu het uit is, komt de kater. Zo mooi dat het haast pijn deed.

Priens Martinus van ’t Kraaierijk, Rucphen

Wat een fantastisch boek! Veel stof tot nadenken! Zou graag die Vasteloavend in Venlo eens mee willen maken, alhoewel, kan dat als Kraai? Of moet ik dan verkleed als Grus Grus?

@hugohoes

In een ruk het vanmiddag van @oogopmorgen gekregen #NDOVDN van @janmersbergen uitgelezen. #prachtig

@PetervdZwaag / (2)

Aangezien iedereen weer aan lijstjes doet, mijn 3 favoriete boeken van dit jaar (niet bij De Bezige Bij verschenen). 1/2 / Sister’s Brothers (Patrick deWitt), Naar de overkant vd nacht (Jan van Mersbergen) en The Sense of an Ending (Julian Barnes) #wievergeetik?

Eve Hopkins

Wat een FANTASTISCH boek, heel ontroerend.

@jannieoetvenlo

Bij de poedel op pagina 8 was ik verkocht.

@nottebianca / (2)

Nu de vastelaovesroman van @janmersbergen uitlezen. Mooi, vooral de kalender van de Pater, moet ik ook. Ich bäök mich get aaf mit die daag.

Manon Rijnders

Iech höb gisteraovend Vastelaovend gevierd, in Venlo. Iech waor debijj. Iech waor bijj Ralf, bij de Maxicanen, iech höb de wasbeer gezeen en de Pater en de Capitano. Iech höb vaan ’t beer gedroonke, de Jägermeister kos iech preuve en de Flügel maakde miech misselek. Zong mèt op Josefien en op mien” leedsje: vaan Eijsde tot de Mookerheij. De Maxicane, zien de amsterdammers, en iech voolt miech gans thoes tösse dees luij. De dröppelkes vaan ’t tentzeil dröppelde ouch op mien geziech, de zweitloch kos iech ruuke. Iech leefde mèt Ralf mèt, de zörreg euver de twielig, de 2 aander kinder en Sara, errem Sara. Iech zaog Sunny, wat e leef keend. Iech waor debijj en höb ut gezeen, allemaol. Iech bin ouch aon de euverkant gekaome. ’t muntsje hèlste tegood! Wat e fantstisch book!

@AMHHendrix / (2)

Dikke tranen bij hoofdstuk 9 zojuist. / En sla nèt de laatste pagina om. Echt ’n prachtig boek. Echt.

@ajthijssen

In ’n loeiheet bad & toch kippenvel. De eer is aan @janmersbergen #deliefdeendegein. Manmanman, wat een boek!

Roger Abrahams

Het boek leest als een roes en gaat over een roes. Heel knap hoe je me in het hoofd van Ralf weet te houden (normaliter háát ik innerlijkemonologenboeken!). En hoe je naar het eind toe de spanning opbouwt. Ik raakte steeds meer in het ‘nu’ van Ralf.

@karinschrijft

Heb Naar de overkant… in een ruk uitgelezen: wat een fijn+droevig+warm verhaal!

@breetsblumke

NdOvdN goed boek, jammer dat het maar 175 pagina’s zijn. Ik kon er geen genoeg van krijgen! Heb zin in de vastelaovend!

@HansHuijs

Zojuist @janmersbergen zijn nieuwe roman in één ruk uitgelezen. Tijd lijkt stil te staan totdat je ineens op de laatste pagina bent beland.

@jorgadder

11.11 en net @janmersbergen uitgelezen @naateraaf #joeksig

Lili de Ridder

… voelde zich na lezing geruime tijd stomonken.

Willem Vleeschouwer

Ik laat het even bezinken. Heb er wel een kleine temperatuur verhoging van gekregen.

Richarda

jaowaal, eine Amsterdammer dae ’t begraepe haet!! jong, waat bin ik bliej des dich dit geschraeve haes. chapeau huur en danke! ein Venlossch maedje.

Leon Van Ulft

Ik ben aan de overkant geraakt, de nacht overleefd! Schitterend verhaal, scheur maar af Pater!

@Immek

Mooi boek!

Janneke Hagens

Ik heb genoten van je boek! Zit hier met een enorme glimlach.

Madelinde Bos

Geweldig boek!! In een roes uitgelezen.

@meltheun

Aan ’t geneete van @janmersbergen zien book. Ik gaon steeds langkzamer laeze merk ik. Dink dich in det ik ’t oetheb, waat dan?

@PietorT

Onderweg in de trein naar Amsterdam in het boek van @janmersbergen begonnen… het is een heel fijn boek. #naardeoverkantvandenacht

@joris077

Nu heb ik dorst! Met dank aan @janmersbergen, met z’n boek.

Bram en Ruud

Jan van Mersbergen kump neet oét Venlo, maar haet heej waal de vastelaovend liére viére. De Roman speult zich aaf tiéjes de vastelaovend in Venlo. Geit euver ‘nne man dae neet allein de deepere laoge van ’t échte vastelaovefees liërt kinne, maar auk twiéfelt aan umzelf en ziene thoés. In ’t book staon vuul citate oét os leedjes. Kei ruig!

Sirremoniemeister Jocus, Pascal Vaes

Als je eenmaal in dit boek start wil je niet meer ophouden. Prachtig verwoord, feest der herkenning!!!! Chapeau!

Geert in ’t Veld

Fan-tas-tisch (ik ben er stil van).

Marianne Starren

Heb Naar de overkant in één nacht in een roes uitgelezen (en ik blijf er nog een tijdje over door mijmeren) en vanochtend dus maar metein m’n pekske aongetrokken…veur de 11e vaan de 11e!

Peter Kraak

Ze gaan het lezen, ze gaan het voelen, ze gaan het begrijpen. Jan, jij kan dingen.

@stefanuske

Ik kriég zonne zin in de Vastelaovend van #overkantvandenach door @janmersbergen en ik bin nog neet ens op de helf. #dreejdubbeleviéfklap

Joep Schouren

Ik heb ruim 25 jaar geprobeerd mijn ‘Hollandse’ collega’s uit te leggen wat de (Venlose) Vastelaovend precies inhoud. Dit is mij nooit helemaal gelukt. Jij doet dat ‘even’ en verpakt dat ook nog in een prachtige, meeslepende roman. Complimenten (met hoofdletter C).

@tyleritus

Mooi intens verhaal met als prachtig omschreven decor de Venlose vastelaovend.

@guusbenders

Moeij book Jan! Jaomer det ik ’t oét heb.

Marielle Billekens

Ik werd geraakt door Jan Van Mersbergen: de opgezochte roes, al die ontmoetingen, de welkome stukjes warmte en de snijdende kou, in een tocht richting herontdekking van authentieke drijfveren…

@maudje77

Het is uit. heel tof, heel joeksig en zoe is ’t laeve, wat kan ’t gaeve!

@Mr_Steerpike

In één ruk het nieuwe boek van @janmersbergen uitgelezen. Mooie vertelstem, mooi ritme. Prachtig. En ik begrijp meer van Carnaval. #joeksig

@Annemiek2505

Vastelaovend in oktoëber. Met dit book zitse d’r al hièlemaol in. ’t Kin noow éch. vastelaovend, gans ’t jaor #aanraojer

@Mirjam_Alders

Jeetje Jan, je boek heeft me in zijn grip. Mooi, zo mooi. De omschrijving van het ‘vastelaovesgeveul’ is subliem. Zo is het!

@JoepHendrix

Boek is uit. Erg mooi, herkenbaar en meeslepend… Nog even en we staan er weer!

@kimderkx

@janmersbergen je snapt de essentie van Venlo én de Vastelaovend echt! #bewondering

@Guuzbourg

Net in Tunfun de eerste 70 pag van nwe roman @janmersbergen gelezen. Whoa.

@JoepHendrix

@janmersbergen begrijpt de essentie van de Vastelaovend beter dan menig Limburger…. http://t.co/ANFSnu7 #zonnegoijehebbeweejnognoeit gehad

Garde-Kômmandant Prinsegarde Jocus, Jaap Stroeken

De eerste regel raakt direct de kern: ‘Tijdens Vastelaovend ben je niet verkleed als iemand anders, tijdens Vastelaovend ben je eindelijk jezelf.’ Naar de overkant van de nacht neemt je mee op reis naar de Vastelaovend. Een ijskoude Vastelaovend. In een ultra slowmotion. Mysterieus, diepzinnig en hier en daar verwarrend ook nog. Herkenbaar op veel punten vanwege het decor. Meeslepend door het geromantiseerde verhaal van een man die meegezogen wordt in de Venlose Vastelaovend. En die je met een verwijzing naar het gewone leven jou een spiegel voor houdt. Zoals dat hoort met Vastelaovend. Noow hingk joeks in de lôch!

@mariannestarr

prachtig indringend fragment; wat is dat toch, traonen euver je wangen #vastelaovend #zenuwenbloot #spleen

@sjpoezie

dat stukje gisteren: tease! Voel me net een tiener: allen geen blauwe ballen maar een blauwe lever…

Bas Vissers

Ik spits mich op dae vastelaovesroman van Jan Van Mersbergen: Laes maar ens ein fragmentje!

@prinsegarde

Erg #joeksig! “Met #Vastelaovend ben je niet verkleed, maar jezelf!”

@KimJutta

Prachtig!

@Mirjam_Alders

Wederom kippenvel Jan!! Ellef van ellef sprik vanzellef… #vastelaovesroman

@evertcuijpers

In het meeslepende tempo kon ik als Venlonaer, maar ook als vader, míjn dijken maar nipt op tijd versterken. #sjiek!

Draak Def

Knap geschreven Jan. Ik haat carnaval en toch pakt het verhaal.

Lili de Ridder

knap. Geloofwaardige verstilling in een chaotische omgeving. Mooie details.

@Viviennecurvers

waauw Jan mooi! Dat belooft wat! #vastelaovesroman

@bigbenvenlo

bij het lezen voel en hoor ik de sfeer, prachtig geschreven Jan.