Polly, de verteller van Jane Gardams De dochter van Crusoe, geeft zelf aan hoe het er bij de verschillende pleegmoeders – haar moeder is vlak voor haar eerste verjaardag overleden en haar vader zit op de vaart – aan toe ging: de mensen waren schimmig, een groot deel van haar leven bracht ze door opLees meer »
Het waaide, vanuit het westen zoals meestal. We zochten een plekje waar geen riet was. We schoven de hengels uit, deden er tuigjes aan, en aas aan de haak. Het water was onrustig. Waarom komt de wind eigenlijk vrijwel altijd uit het westen? Het hele land is schuin getrokken, bomen staan scheef omdat de windLees meer »
Regenboog, zegt mijn zoon als hij het kinderdagverblijf binnenkomt. Hij loopt inmiddels zelf naar binnen. Ik hoef hem niet meer bij de leidsters op schoot te zetten of over te dragen. Hij gaat naar de leidster toe of hij gaat aan tafel zitten, en dan zwaait-ie. Nu is zijn haar nat. We zagen de regenboog,Lees meer »
Ik ging naar de Lappendag, dat is in Hoorn, altijd op een maandag in augustus. Er is ook kermis. Er worden stoffen verkocht, vandaar dat lappen. Wat er ook veel gebeurt: bier drinken. Zelfs zo veel dat om vier uur de hele stad drooggelegd wordt voor een paar uur, anders loopt het uit de hand.Lees meer »
Net buiten het dorpje was een viaduct met enorme stenen bogen. Het was in de Ardennen. Het dorpje lag aan een riviertje, het laatste punt in de omgeving, en het water stroomde snel naar een nog lager punt. Ik wandelde een beetje rond. Fietsen is niet te doen in de Ardennen, te steil als hetLees meer »
Een van de lastigste onderdelen van schrijven: vertrouwen dat het wel goed komt. Op zich is een verhaal vertellen niet zo heel moeilijk, als je maar een goeie vaste vertelstem hebt en een route die de lezer gaat afleggen, en scènes die elkaar logisch opvolgen, bijvoorbeeld. Maar als je dat allemaal hebt staan en hetLees meer »
‘Ben jij weleens nodig?’ vraagt de hoofdpersoon van Steigereiland aan een vervelende collega bij de politie. Soms kom je zinnetjes tegen in boeken die in één klap alle verhoudingen neerzetten. Dit is zo’n zinnetje. Lidewij Martens sluit er een passage mee af waarin hoofdpersoon Lin haar politiewerk even moest verlaten om bij haar woonbotengemeenschap deLees meer »