Dinsdagochtend ging mijn jongste zoon wennen bij school. Hij is bijna jarig, bijna vier. We hadden de hele week gepraat, niet te veel want dan wordt het alleen maar stress, maar ook niet te weinig want dan staat-ie opeens bij school en is het een overweldigende verrassing. Hij wilde in ieder geval niet naar school,Lees meer »
Corona is bepalend in ons huidige leven, vrijwel dit hele jaar, maar hoe verhoudt zich dat virus en de lockdown tot een depressie? Octavie Wolters schreef er een fijn klein boek over: Slot, een gelimiteerd, gesigneerde kunstuitgave bij Gloude, iedere druk honderd exemplaren. ‘Op 2 april schrijf ik voor het allereerst in mijn carrière overLees meer »
Morgen sta ik voor vier verschillende schoolklassen om te praten over mijn roman De ruiter. De leerlingen zullen ongeveer dezelfde leeftijd hebben als het meisje dat de hoofdrol heeft in het boek, hopelijk is geen van hen verwikkeld in een loverboy-affaire. Kunnen deze leerlingen zich herkennen in de kwetsbaarheid van het meisje? Aandacht, een cadeautje,Lees meer »
In het hofje waar ons huis aan ligt zijn negen vierkantjes in de bestrating gemaakt, met stevige stoepranden, ruim een meter bij ruim een meter, waar bomen in staan. In een van die bakken staat echter geen boom. Dat is al heel lang zo, in ieder geval zo lang wij hier wonen. Afgelopen week stondLees meer »
Op de dag dat mijn dochter me wilde opgeven voor het tv-programma Obese zat ik anderhalf uur op de fiets en at ik twee boterhammen, een banaan, een appel en een bordje aardappels met boontjes en sausijsjes. Mijn dochter moest echt hard lachen. Ik ga je echt opgeven, zei ze, dan kom je op tvLees meer »
Ik haalde de banaan uit mijn tas en pelde hem, op de fiets. Ik ging van het ene voetbalveld naar het andere, langs de Weespertrekvaart. De bananenschil gooide ik in de struiken onderaan de dijk, dat is compost, dat vergaat wel, dat is de natuur, ook al komt deze exoot hier in de polder nietLees meer »
Als een van de laatste passagiers kwam een man door het gangpad geschuifeld in een opvallende korte broek. Je zag aan hem: hij draagt nooit een korte broek. Dat zag ik aan zijn benen, aan zijn knieën, en aan de broek zelf, die te nieuw was, een te modieuze kleur had, waar zijn poloshirt ingeproptLees meer »