Een vriend van me reist naar Japan. In zijn rugzak zit mijn laatste roman… Willem heeft zijn oude atlas mee. Hij leest over Japan. Hij leest over de berg Fuji. Hij leest voor en zijn papa luistert naar hem tijdens het werk, zoals ik die avond daarvoor op zijn kamertje naar hem luister, over dieLees meer »

Mijn dochter kijkt complete dagen voornamelijk naar haar telefoon, maar soms vertelt ze ook iets leuks wat ze via die handige telefoon heeft gehoord. Vrienden van haar klas, die nu dus ook net naar de middelbare school gaan, waren in de MacDonald’s. Ze bestelden een hamburger maar dan zonder vlees, zonder het broodje, zonder deLees meer »

Zomervakantie. Werk is voor even gedaan, kinderen zijn thuis, er is sport op de tv. Dat werk gaat natuurlijk gewoon door, ook in de zomervakantie, maar minder fanatiek en meer gericht op plannen: wat ga ik in september doen? Mijn oudste twee kinderen hangen in huis rond, mijn jongste gaat nog twee dagen in deLees meer »

Op eerste kerstdag vonden ze me. Ik ben die nacht rustig ingeslapen. En daar zitten ze, mijn zonen en Zusje en Mien, in de woonkamer om de lage tafel. De aangetrouwde vrouwen en de man van Zusje zijn er ook, een van hen zet een dienblad koffie op tafel. Flesje koffiemelk erbij en de suikerpot.Lees meer »

Voor mijn jongste zoon is de Gamma ook een erg grote winkel. Laatst waren we al in de grootste winkel van de wereld, nu gingen we naar de bouwmarkt om een rol gaas van tien meter te halen die ik op de pergola wil vastspijkeren zodat er klimop overheen kan groeien, en van de andereLees meer »

‘Het is onmogelijk om niet mee te voelen met deze jonge, gevoelige Billy en het rauwe, liefdeloze leven dat hij leidt. Hines heeft met zijn Kes de staat van perfectie benaderd,’ zo luidt de quote van Alex Boogers op de achterkant van de hardcover van A kestrel for a knave, van Barry Hines, vertaald alsLees meer »

Een van de mooiste opmerkingen die je in het verkeer kunt maken: tegen iemand met een gitaarkoffer op zijn rug zeggen: ‘Veel plezier bij pianoles.’ Er fietst altijd wel iemand met een gitaarkoffer op zijn rug door Amsterdam. Desnoods een grote cellokoffer. Wonderlijk, het is alsof iedereen hier de hele dag maar muziek gaat maken.Lees meer »