Het opvallendste aan het liedjesevenement van vanavond is – en daar let ik dan weer op – dat de teksten heel vaak gericht zijn aan iemand. Tweede persoon. Ze zijn gericht aan iemand, en niet aan zo maar iemand. Ze zijn gericht aan you. Het Nederlandse liedje: ‘Loving you is a losing game’. Noord-Macedonië zingtLees meer »
De afgelopen week las ik drie boeken met totaal verschillende vertellingen die me alle drie op hun eigen manier wezen op taal en vertellingen, op het nu en het verleden van een verhaal en vertelling, op krachtige betrouwbare taal door een onbetrouwbare verwarde verteller en op een zoektocht naar verschillen tussen schrijver en personage dieLees meer »
We wisten dat de A2 ten zuiden van de stad afgesloten was, voor auto en trein, geen doorkomen aan, dus we reden over de A9, dat is de weg die van onze kant van de stad langs Schiphol en Amstelveen gaat en die ook op de route naar het zuiden uitkomt. Een klein stukje langzaamLees meer »
Vorige week werden schrijvers door een prijs verdeeld in een winnaar en een zelfbenoemde gepasseerde en vier verliezers. Deze week opende Saskia Noort met een column in het AD een pleidooi voor Vallen is als vliegen (In het AD Vallen als vliegen genoemd) van Manon Uphoff een solidariteitsbal dat onder collega-schrijvers terecht veel navolging kreeg:‘NietLees meer »
Bij de erg geslaagde literaire avond in de vesting van Woudrichem, of zoals ze daar zeggen: Woerkum, speelden twee muzikanten met gitaar, banjo en mandoline. Het waren Brabantse meezingers en heel goed gespeeld. Op een gegeven moment gaf de muzikant met de mandoline kleine solo’s die me deden denken aan David Rawlings. Dat zei ikLees meer »
De hele dag is hij in de tuin. Op de voorste zitting van de picknickbank heeft hij zijn pannetjes gezet, hij maakt soep. Een keuken in het klein. We gooien soms brood in de tuin. Dat kan hier, er zijn geen ratten of muizen, het brood is voor de vogels en het is zo weinigLees meer »
Mocht er een tweede druk van mijn laatste roman komen dan kunnen de foutjes die er nog ingeslopen zijn, die door de redactie, de corrector en door mij niet opgemerkt zijn, er nog even uitgehaald worden. Daarom is het fijn dat ik gewezen wordt op die foutjes.Ik schaam me niet voor die foutjes. Ik schrijfLees meer »