Gisteravond werd er een documentaire uitgezonden op npo2 met als titel Goede moeders. Omdat het onderwerp (zorginstanties en jeugdbescherming) en zelfs de titel erg veel overeenkomsten hebben met mijn nieuwe roman (Een goede moeder) keek ik met veel aandacht. De film roept veel vragen op, en woedende reacties. Mijn verhaal valt buiten het geschetste plaatje,Lees meer »

Mijn oudste zoon appte me, of ik weer mondkapjes wilde kopen. Ik zei dat die dingen er snel uit zouden gaan, en hij reageerde: Maar niet in de tram. Dat klopt, dus ik stuurde hem een icoontje van een fiets. Hij moet eens een keer de fiets pakken. Hij reageerde niet meer. Ik zat ondertussenLees meer »

Zelfs planten in potjes kunnen verdrinken. Een motor kan verzopen worden. Je moet oppassen met vocht. Het zet je lever aan het werk. Er is vocht dat twee kanten op werkt. Naast die borrelende lever schakelt het een deel van je hoofd uit. Het stukje waar het evenwichtsorgaan huist, ergens onderin bij je nek. EnLees meer »

De eerste roman van Jilt Jorritsma is fysiek, slim, goed geschreven, geestig en rustig. En erg vies. Het debuut leest in de eerste bladzijden zoals mensen op YouTube naar filmpjes kijken naar filmpjes waarin puisten uitgedrukt worden. Internet staat er vol mee, tv zendt het inmiddels ook uit. In Was heeft de hoofdpersoon een ontstekingLees meer »

In de kroeg hadden we het over een onverbeterlijke oplichter die voor de zoveelste keer in de problemen was gekomen, ontslagen na een mislukte oplichtingstruc op zijn werk. Iedereen kende de betrokkene. Dat maakte het verhaal anders, maar daar ging het niet over. Het verhaal ging over hoe je omgaat met mensen, met vrienden, ookLees meer »

Mijn dochter vroeg me laatst hoe het was in de jaren tachtig. Ik zei direct: ‘Verschrikkelijk.’ Ze luistert soms naar muziek uit die tijd. Ze kijkt alle afleveringen van Friends, en ook al was dat tien jaar later, de acteurs van die serie waren twintigers in de jaren tachtig, dus eigenlijk spelen ze hun twintigerstijdLees meer »

‘Westad deed zijn jas aan en trok geïrriteerd en met een ruk de rits omhoog.’ Dit kleine zinnetje van de Noor Jo Nesbø is exemplarisch voor veel thrillers en gaat vooraf aan een ander exemplarisch zinnetje over vertellen en tijden, allemaal in De zoon, (vertaald door Annelies de Vroom). Allereerst die rits en de irritatieLees meer »