Aan het einde van de middag valt het zonlicht precies tussen twee huizen door en kleurt het nieuwe blad van de druif op de pergola weer zo mooi lentegroen zoals iedere lente, alleen wat later dan anders omdat het steeds zo koud is geweest, en die zachtgroene deken over de tuin en de struikjes opLees meer »
Na weekje minder op deze site te schrijven bevalt vooral de afstand tot ophef me goed. De afstand tot opinie. Vorige week sprak ik een vriend die het nieuws niet volgt, die afstand heeft tot opinie, en ik hield het nieuws nog wel bij en verbaasde me voor de zoveelste maal over media en subgroepen.Lees meer »
Meestal kijk ik bij het oppakken van een roman eerst naar de bladspiegel en de hoofdstukindeling, al is het omslagbeeld natuurlijk de eerste indruk. Bij de roman Orkaanseizoen (vertaald door Bart Peperkamp), die ik doorkreeg van mijn betrouwbare tipgever, is het omslag vlekkerig geel met donkergroen, daar valt al amper iets in te herkennen, dusLees meer »
Om maandagmiddag stond ik op het schoolplein. Handhaving was aanwezig. Handhaving wordt ingezet omdat het weggetje naar de school uitkomt op een forse parkeerplaats die toch nog altijd te klein is, want een groot deel van de ouders komt met de auto, ook al mailt de school iedere maand vriendelijke verzoeken dat niet te doen.Lees meer »
Het was tijd om eens terug te kijken en om vooruit te kijken, naar deze site, bedoel ik. Zo’n vijftien jaar is deze site in de lucht en sinds 2008 schrijf ik hier iedere dag een stukje. De reden: vertellen, oefenen, schrijven en delen met lezers. Ieder jaar schrijf ik ruim 100 duizend woorden, alleenLees meer »
Vorige maand schreef ik een stukje over het vertellen van een dialoog in de ik-vorm. Ik haalde een passage aan uit Kokoro: de wegen van het hart, van Soseki Natsume (vertaald door Luk van Haute). Een heel mooi en goed verteld boek van ruim honderd jaar oud. Een jonge verteller leert een oudere man kennenLees meer »
Vorige week werd bekend dat vrouwen mee mogen voetballen bij de mannen, in officiële wedstrijden, in gewone competities. Dat is heel goed nieuws, want dat is de enige manier om vrouwenvoetbal beter en de speelsters sterker te maken. Een vrouw in Friesland deed een proef. Ze is negentien en speelt al haar hele leven metLees meer »