De dag waarop McGill besloot zijn explosieven niet in te zetten voor de tunnel maar om de achterkant van de kroeg uit de gevel te blazen begon met een lauw zonnetje, een mok koffie en een sigaret die hij van Dolly leende, waar hij de nacht had doorgebracht. Dolly vroeg hem wat hij die dagLees meer »
De deur van de schuur stond open. Ik zat op de muur te wachten. Boven het muurtje groeide een druivenplant. Vogels aten van de druiven, die nu blauw werden. Ik zat hier voor de vogels, maar die lieten zich nu niet zien. Er gebeurde niks in de tuin. Ik ging de schuur in. Het wasLees meer »
Na acht maanden was het eindelijk weer tijd voor een echte live-vertelavond in ons geliefde café Helmers, met het rode bankje. De edities van de Vertellers van Helmers van maart en mei konden vanwege corona niet doorgaan, en dit najaar zijn de maatregelen voor de horeca scherp, de horeca is wel weer open. Dus: backLees meer »
Het gebeurde wel vaker dat je als brugklasser op weg terug naar huis vervelende jongens tegenkwam, maar meestal waren die wel te negeren. Deze niet. Het waren er twee. Ze waren een kop groter dan wij, en ondanks dat wij met z’n vieren waren bleven ze ons sarren en klieren. Een jongen werd bijna vanLees meer »
Over twee weken precies verschijnt mijn derde thriller, onder pseudoniem: De druppel. Iedereen kent de uitdrukking wel: Het is de druppel die de emmer… Dat speelt in de thriller een belangrijke rol, hoe een man verandert door acht druppelend getik boven zijn hoofd, als de oude Chinese martelmethode. Hieronder alvast een fragmentje, het eerste hoofdstuk.Lees meer »
Stoel 14a was vrij maar op stoel 14b zat een man die zeker honderdvijftig kilo woog. Eigenlijk zat de man niet alleen op de middelste stoel, hij zat ook half op stoel 14a en half op stoel 14c. Dus toen Tommy met zijn boardingpas in de hand in het gangpad stond te wachten en deLees meer »
In een liedje op een album dat ik de laatste weken veel luister, wordt gezongen: God will make you laugh, God zal je laten lachen. De God in de polder waar ik opgroeide liet niemand lachen. Het was die God die bepaalde wat er met de mensen gebeurde, en als ze wilden dat het levenLees meer »